Amerika’s percentage van gevallen van coronavirus in de wereld neemt nu af, maar Amerika’s libertaire beleid inzake coronavirus blijft catastrofaal

Aan  het begin van de dag op 2 mei had de VS 4,2% van de wereldbevolking en 33,3%, of een derde van alle coronavirus-19-gevallen.

Aan het begin van de dag op 10 mei had de VS  32,9%  van de gevallen. De daling van 33,3% naar 32,9% is 0,4% lager, of een daling van iets meer dan 1% van de 33,9%, in 8 dagen. Het is vrijwel zeker dat het nooit zal dalen tot 4,2% van de wereldwijde gevallen van coronavirus, wat overeenkomt met 4,2% van de wereldbevolking in Amerika.

Amerika zal daarom waarschijnlijk nog lange tijd een groter aantal coronavirus-19-gevallen hebben dan enig ander land. Amerika heeft bovendien sinds ongeveer 1 april rond de 20 tot 30 duizend per dag nieuwe gevallen toegevoegd en blijft daarom nog steeds stijgen, maar naarmate het virus zich verspreidt en zich in steeds meer landen verspreidt, is het Amerikaanse  percentage  van het wereldwijde totaal waarschijnlijk nu dalend, vanaf het hoogtepunt van een derde (33,3%), dat het op 2 mei had bereikt.

Het libertarische Mises Institute kopte op 7 mei:  ‘Hoeveel levens zullen politici offeren in naam van de strijd tegen COVID-19?’  en pleitte voor een niets-doen overheidsbeleid en voor versoepeling van de “lockdowns” die er zijn. Mike Whitney van de libertaire Unz Review   kopte op 4 mei  ‘Sweden Is the Model’  en schreef dat ‘Immuniteit van de kudde het enige pad is dat momenteel beschikbaar is’. Dit betekent dat er geen ‘lockdowns’ mogen zijn. Hij beweerde dat “na 6 weken van deze onzin, veel mensen het beu zijn en eisen dat de lockdowns worden beëindigd”:

Zoals we in de column van vorige week al zeiden, moeten de lockdowns geleidelijk worden opgeheven, dat is cruciaal.

“Je moet stap voor stap de ladder afgaan”, zegt senior Zweedse epidemioloog en voormalig hoofdwetenschapper van het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding, Johan Giesecke. Met andere woorden, verminder langzaam de beperkingen en laat mensen geleidelijk weer aan het werk gaan. Dat is de beste weg voorwaarts.

Zweden heeft inderdaad een opmerkelijk libertaire benadering gekozen om met Covid-19 om te gaan. Zoals ik op 22 april schreef onder de kop  “Waarom post-coronavirus Amerika enorme armoede zal hebben” , waarbij ik het Zweedse beleid vergelijkde met het socialistischere Denemarken-beleid hierover:

Het dagelijkse aantal nieuwe Covid-19-gevallen in Denemarken  bereikte een piek op 7 april en is sindsdien afgenomen . Het buurland  Zweden  piekte op 8 april. De Zweedse  noodwetgeving  is minder strikt wat betreft lockdowns, maar vertrouwt meer op individuele discretie. Maar aangezien Zweden, net als Denemarken, een democratisch socialistisch land is, hoeven individuen zich geen zorgen te maken over het betalen van medische rekeningen, noch over het feit dat ze betaald worden tijdens ziekteverlof. Werknemers zijn dus niet  wanhopig om terug te keren naar hun werkplek, zoals in Amerika; en daarom verspreiden deze landen de infectie niet zo gemakkelijk als in de VS en hebben ze dus veel minder kans op terugkerende pieken en vertraagde beëindiging van de coronaviruscrisis. (Daarentegen: in Amerika, waar het verlies van de baan het verlies van de gezondheidszorg kan betekenen, zijn zelfs zieke werknemers geneigd om aan het werk te blijven en misschien klanten te infecteren.) En noch de Deense, noch de Zweedse wetgeving voorziet in financiële reddingsmaatregelen. De Deense minister van Financiën, de sociaal-democraat (of democratisch-socialist) Nicolai Wammen, werd   op 27 maart gedurende 15 minuten geïnterviewd door Christiane Amanpour, en hij legde de Deense noodwet uit, die overweldigend bottom-up was en niet top-down (zoals die van Amerika ).

Hier is dus de werkelijke prestaties  [aantal gevallen per miljoen inwoners] ,  tot nu toe , van allebei van die twee landen:

DENEMARKEN  =  1.329  bereikte een hoogtepunt op 7 april

ZWEDEN  =  1.517  bereikte een hoogtepunt op 8 april

Beiden zijn redelijk vergelijkbaar met Duitsland, VK, Turkije en Iran, maar niet zo goed als Zuid-Korea en lang niet zo goed als de twee beste, China en Japan .

Vanaf  het begin van de dag op 10 mei zijn die cijfers:

DENEMARKEN  =  1.782  (+ 34%)

ZWEDEN  =  2567  (+ 69%)

Dientengevolge is het Deense beleid, naarmate er meer tijd verstrijkt, aanzienlijk doeltreffender in het beperken van het aantal gevallen dan dat van Zweden.

Bovendien: terwijl Zweden slechts 14.704 personen per miljoen had getest (wat een zeer laag percentage is), had Denemarken 53.345 per miljoen getest (wat een extreem hoog percentage is), en dit feit wijst er ook op dat terwijl Zweden zijn socialisme heeft verminderd en door zijn libertarisme te vergroten, streeft hij een opmerkelijk libertaire benadering na van Covid-19, Denemarken, dat   socialistisch blijft , streeft een opmerkelijk socialistische benadering na. En de aanpak van Denemarken is steeds beter dan die van Zweden wat betreft het laag houden van het percentage Covid-19-gevallen.

Wat betreft de economieën van deze twee landen: het werkloosheidscijfer  in Denemarken eind maart 2020 was 4,1%  en dat was 170.000 werklozen; en op 5 mei zijn er  180.000 werkloze Denen ; dus de productiviteit van Denemarken is nog niet erg beïnvloed door Covid 19.

Daarentegen kopte Reuters op 14 april:  “De Zweedse werkloosheid zou in de zomer 10% kunnen bereiken – Labour Board” , en meldde dat “De werkloosheid in Zweden de komende maanden 10% zou kunnen bereiken als de huidige golf van ontslagen als gevolg van de de uitbraak van het nieuwe coronavirus gaat door, aldus de Labour Board. … De werkloosheid bedroeg in februari 7,4%, maar sindsdien hebben veel bedrijven hun deuren gesloten en werknemers naar huis gestuurd vanwege problemen met de toeleveringsketen en maatregelen om de verspreiding van het virus te voorkomen. ” Op 7 mei werd in  Wall Street Journal het  vaandel ‘Zweden heeft een blokkade van het coronavirus  vermeden. De economie doet hoe dan ook pijn. ”

Bijgevolg is het nieuwe libertarische Zweedse coronavirusbeleid, in vergelijking met het nog-socialistische Denemarken, eigenlijk een ramp – zoals dat van Amerika is (hoewel Amerika, dat liberaler is dan Zweden, het nog slechter doet).

Met andere woorden: de veronderstelde of-of-keuze (trade-off) die het libertaire Amerikaanse regime en zijn propagandisten beweren, tussen het beheersen van de epidemie (voortzetten van de ‘lockdowns’ enz.) Of het voorkomen van economische ineenstorting (‘heropenen van de bedrijven’) etc.), is frauduleus. Precies het tegenovergestelde is het geval: om de economische schade tot een minimum te beperken, is het beheersen van de epidemie van fundamenteel belang –  wat een gezond beleid voor de volksgezondheid is, is ook een gezond economisch beleid . (De libertaire president van Amerika neemt het tegenovergestelde standpunt in, en zo meldde de Washington Post  op 10 mei  dat, “Trump heeft het vertrouwen uitgesproken dat het opheffen van de beperkingen op het gebied van de volksgezondheid de economie een vliegende start zal geven.” De enige basis voor het accepteren van libertarisme is geloof, omdat het empirische bewijs het weerlegt – en  niet  alleen  in deze kwestie .)

Lees ook:  Trump admin. waarschuwt Amerikanen om geen desinfectiemiddel te injecteren nadat president nieuwe coronaviruskuur heeft gegeven

Wat is dan de situatie met betrekking tot de drie grote landen die het meest effectief zijn om het percentage van hun bevolking dat met Covid-19 besmet is, laag te houden:  China (58 gevallen per miljoen), Zuid-Korea (211) en Japan ( 123) ? (Let op die verbluffend lage aantallen – en elk van die landen is ver boven het hoogtepunt van dagelijkse nieuwe gevallen, wat de libertarische landen niet zijn.)

De Amerikaanse propaganda-organisaties geven China de schuld van het coronavirus-19 en  bekritiseren iedereen die publiekelijk China’s model hierover bepleit , maar naarmate er meer tijd verstrijkt en de beschuldigingen van het Amerikaanse regime tegen China alleen maar worden ‘gedocumenteerd’ door halve waarheden en ronduit leugens, een publiek de behoefte toeneemt dat het Chinese beleid met betrekking tot het beheersen van deze epidemie nauwkeurig wordt begrepen. Op 9 mei gaf de  South China Morning Post het  uithangbord:  ‘Coronavirus-reactie: het Chinese leger heeft misschien het gat opgevuld dat de VS hebben achtergelaten, maar het is slechts tijdelijk, zeggen experts’ , en negeerde zelfs wat het beleid van China is en is geweest met betrekking tot coronavirus. Op 8 mei kopten ze “Coronavirus: China brengt speciale ‘off-budget obligaties’ weer tot leven als pandemie het dilemma van de schulden in de hand werkt” en zei weinig meer dan dat de schulden van de regering als gevolg van het virus toenamen: “‘Buiten budget betekent niet dat het kan worden uitgesloten van het totale schuldniveau’, zei David Wang, hoofd van de Chinese economie bij Credit Suisse.” Hoe dat geld wordt besteed, wordt niet besproken, behalve “het verhogen van de limiet voor lokale overheden om obligaties uit te geven voor infrastructuuruitgaven”. Voor zover er specifiek een coronavirusbeleidsreactie is, in plaats van slechts een voortzetting of versterking van reeds bestaand economisch beleid, wordt dat niet genoemd. Er zijn slechts ‘opvullende’ verklaringen, zoals: ‘De centrale regering heeft niet aangekondigd hoe de opbrengsten van de speciale schatkistobligaties zullen worden gebruikt, maar analisten waarschuwen dat ze zullen worden verspild als ze worden doorgesluisd naar projecten die economisch niet zinvol zijn.

Op 28 maart 2017 kopte de in Amerika gevestigde SupChina-site: “Hoe verhoudt de  gezondheidszorg in de VS zich tot die van China?”  en meldde dat “Meer dan 97 procent van de mensen in China openbare ziektekostenverzekeringssystemen gebruiken” en patiënten die zowel Amerika als China hadden ervaren, zeiden dat “behandeling in de VS ontvangen minder efficiënt is” maar “dat patiënten in China soms gewoon niet kunnen ga naar een dokter zonder de hulp van een scalper. ‘ Een redelijke veronderstelling zou in ieder geval zijn dat China socialer is in zijn coronavirusbeleid dan de overgrote meerderheid van andere landen, die dramatisch slechtere coronavirusresultaten hebben.

Zuid-Korea heeft  opmerkelijk weinig coronavirus-19-tests uitgevoerd , maar  opmerkelijk veel coronavirus-contacttracering  (als dat zelfs effectief kan worden gedaan met zo weinig testen). De situatie daar is dus niet veel duidelijker dan in China.

Japan is blijkbaar socialistisch geweest in zijn beleidsreactie, maar  vertrouwde veel meer op vrijwillige naleving door het publiek dan op wetshandhaving  om het aantal coronavirusgevallen tot een minimum te beperken. Natuurlijk hangt in een land als de VS en in heel Latijns-Amerika – landen waar de regering alom wordt gewantrouwd – elke naleving noodzakelijkerwijs af van wetshandhaving, en dus zou de Japanse methode vrijwel zeker niet werken.

Alle drie die landen zijn natuurlijk cultureel Aziatisch; dus hun enorm superieure behandeling van het coronavirus is misschien niet ALLEEN te danken aan hun socialisme dan de VS en andere falende landen. Het zijn allemaal  niet- westerse landen.

Vanaf 10 mei, hebben twee landen met ongeveer de helft van de bevolking van de kleinste van deze drie (dat is de 52 miljoen inwoners in Zuid-Korea) ook verbluffend lage Covid-19-infectiepercentages en lijken ze ook de piek in het aantal hun dagelijkse nieuwe gevallen: Taiwan heeft 25 miljoen inwoners en slechts 18 gevallen per miljoen; Venezuela heeft 30 miljoen en slechts 14 gevallen per miljoen. Beide landen hebben ook de zorgfunctie gesocialiseerd en (zoals alle hier genoemde landen behalve de VS) heeft 100% van de mensen daar een ziektekostenverzekering. (Het is een recht, geen voorrecht, in alle landen behalve Amerika.) Wat betreft het percentage mensen dat op Covid-19 is getest, is dat percentage 2.819 per miljoen in Taiwan en 18.012 per miljoen in Venezuela. (Voor een paar vergelijkingen: het is 1.676 / M in Japan, 54, 

De indicaties zijn tot dusver dat de libertarische benadering (die vooral wordt geïllustreerd in de huidige VS, het VK en het grootste deel van Latijns-Amerika) catastrofaal is, en dat wat de vermeende voordelen in een pre-Covid-19-wereld ook mogen zijn geweest, intensivering van haar propaganda (zoals door de ‘nieuws’-media in die meer libertaire landen) kan haar voortzetten in de post-Covid-19 wereld. Het libertarisme is nu, duidelijker dan ooit, een mislukt model.

Waarom zou dat zijn? Misschien komt het omdat in werkelijkheid de enige mensen die meer vrijheid hebben onder het libertarisme de controlerende eigenaren van bedrijven zijn, de rijkste 1% (die de politici en de media financiert), terwijl alle anderen minder werkelijke vrijheid en meer onzekerheid hebben onder libertarisme – feit is dat libertarisme ALLEEN vrijheid is voor de rijksten en het tegenovergestelde voor alle anderen: het is aristocratie, in plaats van democratie. Het is  alleen voor  de eigenaren van grote bedrijven, en vooral voor de eigenaren van internationale bedrijven.

De economische toekomst voor de wereld, en vooral voor de VS, is slecht, en niet  alleen  vanwege deze plaag. Op 14 april kopte ik  “Waarom ten minste Amerika in een andere grote depressie zal verkeren” en legde het daar op een manier uit; op 1 mei kopte The Saker  “The Saker interviewt Michael Hudson over de huidige economische crisis” , en Hudson  legde het daar uit op een andere manier – dit zijn verschillende kanten van hetzelfde fenomeen, maar onze analyses zijn hetzelfde (behalve dat hij optimistischer is dan ik: hij zei: “De huidige depressie is de ergste sinds de jaren dertig”, terwijl ik verwacht dat dit de ergste ooit). Mijn artikel was simpelweg gericht op de manier waarop de coronavirus-crisis de naar mijn verwachting grootste economische crash in de wereldgeschiedenis zal versnellen. Hudson zei: “We zijn aan het einde van de 75-jarige opleving die begon in 1945 toen de oorlog eindigde.” Ik ben het daar ook mee eens en heb elders 26 juli 1945 geïdentificeerd   als het begin van deze  plunderingen door de Deep State, via zijn miljoenen werknemers en andere agenten. Dit zal de ultieme catastrofe van het libertarisme op korte termijn zijn, ook wel “neoliberalisme” genoemd, en in internationale aangelegenheden wordt dit plunderen  “neoconservatisme” en “imperialisme” genoemd.  Amerika staat daarom nu aan de afgrond, geconfronteerd met een grimmige nieuwe wereld, en zo zijn we hier terecht gekomen. Coronavirus versnelt alleen maar de val van deze klif. Maar de klim naar zo’n extreem slecht einde begon eigenlijk op 26 juli 1945. Toen werd de noodlottige beslissing genomen, waaruit de wereld na WO II onherroepelijk vorm kreeg – de basis werd destijds gelegd voor America’s Deep Staat (miljardairs van Amerika,  niet de CIA  en  niet de denktanks , maar zijzelf, die eigenlijk trek aan de touwtjes achter het gordijn ) om het land en bijna de hele wereld over te nemen, en voor een nog ergere depressie dan die welke FDR van Herbert Hoover had geërfd. De Amerikaanse belastingbetaler betaalt nu  ongeveer de helft van de wereldwijde militaire uitgaven,  en de rekening voor zijn miljardairs om hun regering te gebruiken om de controle over dat enorme Amerikaanse rijk te grijpen en te houden, komt nu te vervallen. Zoiets heeft nog nooit bestaan. En Covid-19 versnelt gewoon de komende Amerikaanse vrije val.

theduran.com