Een interview om bij stil te staan

www.jungew...frieden.html

GEVOLGEN VAN HET NAVO-BELEID'VS wil geen vrede'Over de oorlog in Oekraïne, "groene" prijsopdrijving en de verkeerde koers van de Linkse Partij. Een gesprek met Oskar Lafontaine

De oorlog van Rusland tegen Oekraïne heeft nu bijna drie maanden geduurd. Het antwoord van de federale regering was: wapens herbewapenen en afleveren. Bent u het eens met bondskanselier Olaf Scholz: Beleeft u momenteel een »keerpunt«?

Nee, dit is geen keerpunt - althans gezien de geopolitieke situatie. We bevinden ons al lang in een fase waarin Rusland en China militair worden omsingeld door de VS. Moskou zegt al twintig jaar dat Oekraïne niet mag worden toegelaten tot de NAVO. Dit betekent dat er geen Amerikaanse raketten mogen worden ingezet aan de Oekraïens-Russische grens. Deze veiligheidsbelangen zijn consequent genegeerd. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom de oorlog in Oekraïne uitbrak.

Volgens de westerse oorlogsalliantie kan de regering in Kiev, net als die in Warschau of Boedapest, soevereine beslissingen nemen over toetreding tot de NAVO. Het is niet zo?

Het argument dat elke staat zelf kan beslissen bij welk bondgenootschap hij zich aansluit, is onjuist. Iedereen weet dat de VS de toetreding van Cuba tot een militair bondgenootschap met Rusland of de plaatsing van Russische raketten aan de Amerikaanse grens met Mexico of Canada nooit zouden accepteren.

Uiteindelijk gaat het hier niet om toelating tot de NAVO. De cruciale vraag is: kunnen raketten worden opgesteld aan de grenzen van een kernmacht die geen waarschuwingstijd heeft? Dat was al een groot probleem in de vredesbeweging van de jaren tachtig. Destijds ging het om de stationering van Pershing II-raketten in Duitsland, waartegen we demonstreerden. Hun vluchttijd naar Moskou zou slechts ongeveer tien minuten zijn geweest. Vanaf de Oekraïens-Russische grens is de vliegtijd veel korter.

Hoe kan naar uw mening de oorlog in Oekraïne worden beëindigd? In dit land klinkt het steeds luider dat er in Rusland geen zogenaamde gedicteerde vrede komt.

Om deze vraag te beantwoorden, moeten we het conflict begrijpen. Er zijn drie fasen te onderscheiden. De eerste was de oostelijke uitbreiding van de NAVO. Veel belangrijke stemmen in de VS hebben hier ook dringend voor gewaarschuwd. Zelfs toen werd voorspeld dat een dergelijke stap zou leiden tot een militair conflict met Rusland. De tweede fase begon met het besluit van Vladimir Poetin om Oekraïne binnen te vallen. Ik veroordeel deze oorlog, net zoals ik onvoorwaardelijk alle andere oorlogen veroordeel die het internationaal recht schenden. De derde fase, waarvan het Duitse publiek nog niet heeft gehoord, is de uitputtingsslag van Joe Biden. De $ 40 miljard die het Amerikaanse Congres vorige week heeft toegewezen, voornamelijk voor wapenverkoop aan Oekraïne, is het bewijs dat: dat de VS geen vrede willen. Ze willen hun rivaal Rusland verzwakken en zeggen dat openlijk.

Het lokale debat gaat ook vooral over nieuwe wapenleveringen. Decennialang was het Duitse buitenlands beleid gebaseerd op het principe dat er geen wapens mogen worden geleverd aan crisisgebieden. Dacht je dat deze koerswijziging mogelijk was?

De afgelopen decennia heb ik moeten leren dat politieke overtuigingen vaak niet blijvend zijn. Toch was ik verrast hoe snel zo'n centraal principe overboord werd gegooid. Ongeacht of de wapens voor Oekraïne uit de VS of de EU komen: met deze leveringen zal de oorlog worden verlengd en zullen steeds meer mensen sterven.

Intussen hebben de voorstanders van dit escalatiebeleid het argument gekaapt en beweerd dat de oorlog zou worden verlengd als er niet meer en meer wapens zouden worden geleverd. Ze zijn het erover eens: Rusland moet op het slagveld worden verslagen.

Helaas denken deze mensen alleen in termen van overwinning of nederlaag. Maar het belangrijkste, mensenlevens redden, speelt blijkbaar geen rol. Wie niet wil dat nog meer mensen omkomen, moet tegen elke verlenging van de oorlog zijn en dus ook tegen elke wapenlevering. Het argument dat deze upgrade Oekraïne zou beschermen is ongeloofwaardig. Niemand dacht eraan de door de Verenigde Staten binnengevallen landen te steunen door Duitse wapens te leveren. Dit laat zien hoe oneerlijk we op dit moment zijn.

Naast wapenleveranties reageert het Westen met sancties tegen Rusland. Er wordt benadrukt dat alles wat kan worden gedaan onder onmiddellijke oorlogstijd moet worden gedaan om Rusland te verslaan. Minister van Buitenlandse Zaken en politica van de Groene Partij Annalena Baerbock heeft gesproken over de verwoesting van het land . De ijver die hier getoond wordt is ongeëvenaard.

Zo is het. Vooral omdat de sancties steeds meer mensen in dit land schaden - vooral degenen met een laag inkomen die hun energierekening niet meer kunnen betalen. Door de domheid van de Groenen, de andere politici in de verkeerslichtcoalitie, maar ook de CDU/CSU die hen steunt, verliezen Duitse bedrijven hun concurrentievermogen. We schieten onszelf in de voet. De VS lachen ons waarschijnlijk uit omdat ze nauwelijks worden getroffen door de sancties, nu meer van hun vloeibaar gas in Europa kunnen verkopen en hun wapenindustrie enorme zaken doet.

Het is niet nieuw dat de VS een wig proberen te drijven tussen Duitsland en Rusland. Zijn de Verenigde Staten de winnaar van de huidige situatie?

Op korte termijn wel. Met de uitbreiding van de NAVO naar het oosten en het ondoordachte besluit van Poetin om de oorlog te beginnen, hebben de VS hun doel bereikt om Rusland en Duitsland tegen elkaar op te zetten. Op de lange termijn maken ze echter een ernstige fout door Rusland naar China te duwen. Door dit te doen, zullen ze het land versterken dat openlijk de belangrijkste rivaal van de Verenigde Staten is. Aan de andere kant moeten we ons realiseren dat de Duitsers niet in staat zijn te handelen naar hun eigen belangen. In plaats daarvan breng je jezelf grote schade toe in de rol van de loyale vazal van de VS.

Hoe zou u aan een onervaren kiezer uitleggen dat de federale regering een beleid voert dat tegen de Duitse belangen ingaat?

De toetreding van de Groenen tot de regering is beslissend. Sinds de oorlog in Joegoslavië en de rol van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Joschka Fischer, is het duidelijk dat de Groenen de verlengde arm zijn van de VS in de Bondsdag. Ze steunen elke Amerikaanse beslissing als het om oorlogen gaat. U noemt uzelf een mensenrechtenpartij, maar u weet alleen van mensenrechtenschendingen door Rusland of China. De eenogige Groenen zien niet in dat de Verenigde Staten verantwoordelijk zijn voor de meeste mensenrechtenschendingen als gevolg van hun oorlogen. Overigens speelt ook de pers een slechte rol, die net zo blind is voor de oorlogsmisdaden van de VS en zich laat inzetten voor oorlogszucht.

De federale regering, in de persoon van minister van Economische Zaken Robert Habeck, ook een politicus van de Groene Partij, kondigde relatief openhartig aan dat "wij allemaal" in de toekomst welvaart zouden verliezen. Energie of voedsel dat duurder wordt, is de prijs die we moeten betalen om de oorlog te stoppen. Wie betaalt het overheidsbeleid ?

Habeck of Baerbock kunnen er alleen maar zo uitzien omdat de Groenen de partij van de hogere verdieners zijn geworden. Als ze nog wisten over de levensomstandigheden van mensen met een laag inkomen, dan zouden ze niet zo dom praten. Uiteindelijk zijn het deze mensen die de rekening zullen betalen voor "groene" prijsopdrijving. Op de lange termijn gaan er banen verloren. De inkoop van goedkope energie uit Rusland was een groot vestigingsvoordeel voor de Duitse economie. Het wordt nu geruïneerd op instigatie van de Groenen. En daar biedt de Duitse economie te weinig weerstand tegen.

Het besef van de gevolgen van dit beleid lijkt bij de getroffenen onvoldoende ontwikkeld te zijn.

Mijn indruk is dat een groter deel van de bevolking zich nu bewust wordt dat met de wapenleveranties ook voor Duitsland het oorlogsgevaar toeneemt en dat de prijzen blijven stijgen. Ik hoop dat de gevolgen van dit verkeerde beleid worden erkend en dat er protesten en tegenbewegingen komen. Helaas bleven veel tegenstanders van de oorlog weg bij de NRW-verkiezingen. De "groene" oorlogsstokers hebben hiervan geprofiteerd.

U noemde de rol van de media in dit land. Gezien de uniforme berichtgeving van de burgerlijke pers over Rusland rijst de vraag hoe een relevant deel van de bevolking tot kritische gedachten kan komen.

Waar het om gaat is dat mensen de gevolgen van dit beleid steeds meer in hun portemonnee voelen. Bovendien zien steeds meer mensen de gevaren in, ondanks de aanhoudende oorlogszucht. Last but not least vestigde de bondskanselier zelf de aandacht op het risico van een escalerende oorlog, waaronder een nucleaire aanval.

Naast wapenleveranties wil de federale regering het defensiebudget drastisch verhogen en een zogenaamd speciaal fonds voor de Bundeswehr verankeren in de grondwet. Waar zal FDP-minister van Financiën, Christian Lindner, bezuinigen om de herbewapening te financieren ?

Bij het terugdringen van de schuld in de toekomst zal de FDP vooral denken aan de sociale begroting. Lindner zal de belangen behartigen van zijn klanten, dat wil zeggen de hogere verdieners en de economie. Verbazingwekkend: als het gaat om energieprijzen, handelt de FDP-politicus tegen de belangen van het bedrijfsleven. Als hij de gevolgen van de huidige politiek voor de Duitse economie zou erkennen, zou hij moeten dreigen met het vertrek van de FDP uit de coalitie.

Gezien het oorlogs- en verarmingsbeleid van de "rood-groene" federale regering onder Gerhard Schröder , is het niet verwonderlijk dat het nu de SPD, de Groenen en de FDP zijn die de koers uitzetten voor de herbewapening .

Dat verbaasde me niet. Je moet de veranderingen zien die hebben plaatsgevonden in de verkeerslichtpartijen. De SPD is niet langer de partij van Willy Brandt, die campagne voerde voor vrede, ontwapening en sociale verbeteringen. De huidige sociaal-democratische kanselier, Scholz, pleit voor herbewapening en sociale bezuinigingen. De Groenen, die ooit een sterke pacifistische vleugel hadden, zijn sinds de Joegoslavische oorlog de grootste oorlogsstokers van Duitsland geworden. En de FDP heeft niemand van het kaliber van voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hans-Dietrich Genscher of Guido Westerwelle. Genscher deed er alles aan om een ​​beleid te voorkomen dat een tot Europa beperkte nucleaire oorlog waarschijnlijker zou maken. En Westerwelle had de moed om de Amerikanen de nek om te draaien tijdens de Libische oorlog.

SPD-medevoorzitter Lars Klingbeil verklaarde het principe dat vrede en veiligheid in Europa alleen met en niet tegen Rusland kan worden gehandhaafd , achterhaald . Hoe ziet u de ontwikkeling van de partij die u van 1995 tot 1999 voorzat?

Iedereen die tegenwoordig denkt dat het idee dat vrede in Europa alleen met Rusland kan bestaan, verkeerd is, moet zijn mentale toestand laten onderzoeken. Het beleid van detente heeft geleid tot vrede in Europa, ook voor de Oost-Europese staten. Aan de andere kant heeft het beleid van confrontatie dat begon na de val van de Muur en dat door de VS werd gevoerd, eerst geleid tot de Joegoslavische oorlog en nu tot de oorlog in Oekraïne. In principe zou het niet moeilijk moeten zijn om te begrijpen dat ontspanning, dat wil zeggen de poging tot begrip, leidt tot vrede en confrontatie uiteindelijk tot oorlog leidt. We leven echter in tijden van grote geestelijke verwarring.

Onder de titel »Leven zonder NAVO – ideeën voor vrede« vindt zaterdag in Berlijn een congres plaats, waarop u spreekt over de oorlog in Oekraïne. U schetste de uitdagingen voor de Duitse vredesbeweging. Voldoet ze aan die in haar huidige toestand?

nee Maar velen zijn bezorgd dat de oorlog zich uitbreidt. Het zou daarom nu nodig zijn om weer massaal de straat op te gaan, in de traditie van de vredesbeweging van de jaren tachtig of de demonstraties van voor de oorlog in Irak.

De beschreven taken zouden ook van centraal belang moeten zijn voor de Linkse Partij . In maart verklaarde u zich terug te trekken uit de partij die u ooit heeft helpen oprichten. Moet men deze stap op zo'n manier begrijpen dat u uw vredespolitieke standpunten daar niet meer vertegenwoordigd ziet ?

Niet meer genoeg. Er waren herhaalde pogingen om als partij "bestuurbaar" te worden. Sommigen willen het programma wijzigen om door de VN gemandateerde oorlogen te ondersteunen en beslissen over wapenleveranties per geval. Jarenlang liepen deze pogingen op niets uit. Toen Scholz vervolgens in zijn Bundestag-toespraak het "keerpunt" aankondigde, was er een druk van parlementsleden rond de voormalige fractievoorzitter Gregor Gysi en de toenmalige partijleider Susanne Hennig-Wellsow om in te stemmen met het bewapeningsvoorstel. Godzijdank zegevierden degenen die opriepen tot verwerping van deze motie op het laatste moment. Uit de discussie in de partij achteraf blijkt echter dat er nog steeds wordt geprobeerd Links op een gelijkaardige koers brengen als de SPD en de Groenen. Als op het partijcongres eind juni echt de koers wordt uitgezet, dan is het feest afgelopen.

U lijkt niet te denken dat linkse krachten binnen de partij de zaken zullen kunnen keren.

Er is nog een kans. Maar om dit te doen, moet men begrijpen dat het gaat om hoe de kiezers de politiek van de Linkse Partij beoordelen - niet om welke groep een meerderheid op het partijcongres organiseert. Niet alleen in de partij Die Linke bestaat de grote fout te denken dat het democratie is als je een meerderheid vindt in interne geschillen. In een democratie moet de meerderheid echter onder de bevolking worden gevonden, niet op partijconferenties.

Zonder de wijdverbreide protesten tegen het beleid »Agenda 2010« zouden de eerste succesvolle jaren van de Linkse Partij niet mogelijk zijn geweest. Dat was een bijzonder historisch uitgangspunt. De huidige situatie geeft reden om te twijfelen of er binnenkort een nieuwe linkse partij in de Bondsdag kan worden gekozen.

Waar de linkse politiek succesvol is, is het rechtse programma vertegenwoordigd. Toen we vooral opkwamen voor de belangen van medewerkers - zonder de klimaatbescherming uit het oog te verliezen - waren we succesvol. Sinds dat beleid een paar jaar geleden werd gewijzigd, verliezen we de verkiezingen. De conclusies die hieruit getrokken kunnen worden, liggen voor de hand. Het is bijna belachelijk om aan te nemen dat er geen potentieel is voor een partij die vredeshandhaving en sociale belangen voorop stelt. Zeker als je ziet in welke mate de sociaal achtergestelde nu verarmd worden door het dwaze beleid van de federale overheid. Een linkse partij die de werkelijke belangen van de meerderheid van de bevolking vertegenwoordigt, zou nu meer steun hebben dan de Groenen.