Met dit interview geeft Medvedev zijn visie op de wereld waar we heen gaan.

www.rt.com...t-interview/

De wereldorde na de Koude Oorlog is voorbij, zegt de voormalige Russische president (VOLLEDIG INTERVIEW)Volgens Dmitry Medvedev vernietigen de sancties van het Westen tegen Moskou zijn eigen economische orde en brengen ze Russen samen.Hoewel de betrekkingen tussen Rusland en het Westen op hun slechtst zijn sinds de Koude Oorlog, is de unipolaire wereld die wordt gedomineerd door de VS en zijn bondgenoten nu voorbij, vertelde voormalig Russische president en huidig ​​hoofd van de Nationale Veiligheidsraad Dmitry Medvedev aan RT en RIA Novosti in een gesprek op donderdag. Hij voegde eraan toe dat Russen zich verenigen in het licht van westerse sancties en bedreigingen, en de huidige campagne van haat tegen alles wat Russisch is, voor altijd zullen herinneren.Rusland is Europees maar overstijgt ook EuropaVraag: Twaalf jaar geleden gaf u een interview aan The Wall Street Journal, een zeer gerenommeerde krant, en u zei dat u Rusland als een Europees land beschouwde. Voel je je nog steeds zo?A: Nou, geografisch gezien zijn we hetzelfde land. Rusland was en zal ongetwijfeld een Europees land zijn, net zoals het een Aziatisch land is.Qua geografie en geschiedenis is Rusland een Europees land. Ook zijn we Europeaan in termen van onze culturele identiteit, omdat een groot deel van onze bevolking de Europese beschaving vertegenwoordigt, die nauw verbonden is met de christelijke beschaving. Maar we hebben ook veel mensen die tot het moslimgeloof behoren, evenals tot de andere grote religies van Rusland: het boeddhisme en het jodendom.V: Het is duidelijk dat we het hier niet over geografie hebben. Tegenwoordig hebben veel Russen, inclusief de hoogste functionarissen van het land – als je luistert naar wat ze zeggen – het gevoel dat we ons opwerpen tegen Europa, als zijn tegendeel.
 A: Nee, zij zijn het die zich tegen ons opstellen, in een poging zich van ons te onderscheiden. Ze hebben geen monopolie op 'Europees-zijn'. De Europese beschaving ontwikkelde zich gestaag over het hele continent. Natuurlijk zijn we in die zin geen opvolgers van het Romeinse Rijk, in tegenstelling tot een aantal andere Europese landen die tot de Germaanse taalgroep behoren. We hebben onze eigen geschiedenis, maar onze geschiedenis is net zo Europees als die van hen. Dus als ze tegen ons zeggen dat we niet langer als Europeaan worden beschouwd, klinkt dat eerlijk gezegd belachelijk. Dat is alles wat ik te zeggen heb over onze identiteit. Dat is geen reden om een ​​oordeel te vellen – u stelde mij een vraag en ik zei u dat wij nog meer 'Europees' zijn dan zij. Dat is alles.Goede manieren tonen in het aangezicht van RussofobieV: De omvang van het anti-Russische sentiment in deze situatie is onthutsend. Het is alsof heel Europa, zelfs de landen waarvan we dachten dat ze onze vrienden en partners waren, verenigd zijn in hun diepe haat voor ons land, en het manifesteert zich op elk niveau.En nu zeggen Europeanen, die altijd beweerden dat ze zo tolerant en toegewijd waren aan de principes van democratie, zulke verschrikkelijke dingen over Rusland en Russen, over onze leiders. Om nog maar te zwijgen van Biden - ik denk niet dat we ooit dergelijke retoriek hebben gehoord van een topfunctionaris van zijn kaliber. Aan de andere kant, als we Polen nemen, is Biden misschien toch zo slecht nog niet.En als ik een vraag mag stellen over Polen, als we even verder kunnen gaan met het bespreken van de belangrijkste kwestie – wat is uw beoordeling van de positie van Warschau in deze situatie? Omdat het voelt alsof Polen hier niet alleen een sleutelrol wil spelen, maar ook Lvov en de westelijke delen van Oekraïne als een soort protectoraat wil hebben. Ik begrijp dat dit twee vragen in één zijn, dus mag je ze allebei stellen?A: De retoriek is beslist erg scherp. Het wordt ongetwijfeld bepaald door de actualiteit, en alle politieke krachten in Europa proberen deze situatie in hun voordeel te gebruiken en hun eigen doelen te bereiken op het gebied van binnenlands beleid. Elk land heeft wel iets te maken, of het nu verkiezingen of een crisis zijn, of de noodzaak om een ​​coalitie te vormen. En dus hebben ze een doelwit of een vijand nodig.In dit geval is Rusland de aangewezen vijand, dus ik ben niet verrast door de retoriek. Je hebt echter gelijk als je zegt dat het soms het begrip te boven gaat, of, zoals ze zeggen, verder gaat dan goed en kwaad.Op een alledaags niveau zien we deze russofobe retoriek zich ook manifesteren, hoewel ik zou zeggen dat dit per geval verschilt. Het heeft ook te maken met nieuwe communicatiemiddelen, zoals social media platforms, omdat de patronen die voorheen minder vaak voorkwamen nu direct wortel kunnen schieten.Russofobe retoriek is echter niets nieuws. Onlangs citeerde ik de Russische dichter Fjodor Tyutchev, die sprak over hoe het Westen 150 jaar geleden samenspande tegen Rusland en er alles aan deed om ons in verschoppelingen en paria's te veranderen. Tyutchev merkte op dat deze heksenjacht 30 jaar duurde.
 Rusland in zijn huidige vorm is iets meer dan 30 jaar oud, en gedurende deze 30 jaar hebben we van alles de schuld gekregen, vooral in de laatste 20 jaar of zo. Ze zeiden dat we alles van de USSR hebben opgepikt, inclusief haar ideologie, ook al is dat niet waar, en ze bekritiseren ons voor dit en dat. Dus de russofobe retoriek die we nu vanuit het Westen zien, is niets nieuws.Van tijd tot tijd horen we absoluut verbazingwekkende opmerkingen, maar we zijn beleefd en worden nooit persoonlijk. Niemand wijst erop dat er mensen zijn die duidelijke tekenen van dementie of ouderdomsseniliteit vertonen. Niemand heeft het over opa's die hun evenwicht verliezen terwijl ze de trap opgaan om aan boord van een vliegtuig te stappen of vergeten hoe hun kantoor is en zo de bosjes in gaan. Niemand wijst ons hierop, want we zijn beleefd en onthouden ons van het noemen van deze dingen. Maar dat komt allemaal neer op ethiek en goede manieren.Wat Polen betreft, ik moest onlangs over dit onderwerp spreken vanwege de rol die Polen nu probeert op zich te nemen.
 Polen is meer dan alleen een loyaal onderdaan van de Verenigde Staten van Amerika dat zijn loyaliteit bij elke stap probeert te bewijzen, om te laten zien dat het de rots van de Verenigde Staten is en de belangrijkste bondgenoot in Europa. In wezen - op de een of andere manier - heeft Polen geprobeerd honderden jaren in plaats van decennia van zijn mislukte pogingen om de oude glorie van Rzeсzpоspolita te herstellen, terug te winnen. En als het dat niet kan, dan om de wereld er op zijn minst aan te herinneren dat Polen vroeger een zeer serieuze macht was, zowel in Europa als wereldwijd, bijna een imperium in wording. Vandaag de dag wordt de elite van het land vertegenwoordigd door de partij Wet en Rechtvaardigheid met Kaczyński aan het roer, en ze hebben de afgelopen tien jaar een pro-Amerikaans en agressief anti-Russisch pad bewandeld.Ik kan me een andere tijd herinneren - toen Polen en Rusland actief probeerden hun relatie te herstellen, vooral in de nasleep van de tragische dood van de Poolse president, en het leek best haalbaar omdat er geen onoverkomelijke obstakels tussen ons waren. Maar toen de oppositiepartij die ik net noemde aan de macht kwam, veranderde de vector van het land drastisch, het werd enorm rusofoob. Ik kan het niet anders dan politieke imbeciliteit noemen, want meer is er niet aan de hand.Ze proberen de kiezers te consolideren die erg anti-Russisch zijn, en het is geen geheim dat Polen nogal wat van zulke mensen heeft, want daar zijn historische redenen voor, dus ze proberen daar misbruik van te maken en hun vinger op in de zaken van Oekraïne. Vooral omdat Polen nu een vrij groot aantal vluchtelingen uit Oekraïne opvangt, en Polen probeert dat in zijn eigen voordeel te gebruiken.Ze nemen enkele maatregelen die niet alleen bedoeld zijn om de vluchtelingen te ondersteunen (want je kunt ze natuurlijk alleen maar willen helpen), maar ook om nog een andere manier te vinden om Rusland te straffen. Ze stellen een aantal nieuwe regelingen voor, zelfs een wijziging van de grondwet om de eigendommen van Rusland in beslag te kunnen nemen. Gisteren hebben ze een groot aantal Russische diplomaten het land uitgezet.Ik begrijp niet goed wat ze daarmee willen bereiken, want als Rusland een even groot aantal diplomaten zou uitzetten, zou Polen zijn hele ambassade moeten sluiten. Is dat goed? Uiteindelijk is het aan elke soevereine staat om te beslissen of hij diplomatieke betrekkingen wil onderhouden of niet. Maar dit soort beleid is volkomen destructief.Ik wil graag samenvatten dat de Poolse autoriteiten gewoon proberen hun uiterste loyaliteit aan de Verenigde Staten te bewijzen en er meer punten voor te krijgen door middel van financiële en economische steun, en ook om meer politieke steun in eigen land te krijgen.Dit is allemaal triest en het zal niet goed aflopen. Vanzelfsprekend kunnen ze een symmetrische reactie verwachten op hun acties of tegenmaatregelen die door het internationaal recht worden gedicteerd. We komen gewoon in een situatie terecht waarin we helemaal niet meer met elkaar praten. Is het goed voor Polen? Ik weet het niet, het is uiteindelijk de beslissing van Polen.Wanneer zal het conflict in Oekraïne eindigen?V: Natuurlijk zijn we niet bij de Generale Staf en ik ben geen vertegenwoordiger van het Ministerie van Defensie, maar ik zal u eerlijk zeggen, mijn vrienden en kennissen vragen constant hoe lang het offensief zal duren. Maar zoals ik al zei, we zijn niet op de Frunzenskaya-dijk, maar de Veiligheidsraad van de Russische Federatie is hier. Mag ik u vragen wat u persoonlijk vindt van het verloop van de operatie en in hoeverre deze daadwerkelijk voldoet aan de gestelde doelen.
 A: De operatie vond voornamelijk plaats omdat de doelen die de Russische staat zichzelf had gesteld niet door diplomatie werden bereikt. Dat zei de voorzitter aan het begin.Het verloop van de operatie, de plannen voor de uitvoering ervan worden bepaald door de opperbevelhebber. Volgens de grondwet is dat de president. De president gaf zijn beoordelingen. De operatie verloopt volgens plan. Dit plan is opgesteld en goedgekeurd door de opperbevelhebber. Daarom zal ik nu geen aanvullende beoordelingen geven, het lijkt mij dat dit een volledig uitputtende beoordeling is die door de president is gegeven.Maar het is duidelijk dat de operatie zal doorgaan totdat de doelen die de president van het land heeft gesteld, zijn bereikt. Deze doelen betreffen de toekomst van Oekraïne; de status van Oekraïne als een neutrale staat, een staat die geen anti-Russisch beleid voert, een staat die niet gemilitariseerd is en een staat die onze normale buur zou moeten zijn.Daarom, totdat de resultaten van de demilitarisering en denazificatie van Oekraïne zijn bereikt, moet de operatie worden voortgezet - zoals de president van het land het had bedacht, zoals was besloten.De VS denken dat het boven de wet staatV: De VS hebben in het verleden meermaals soortgelijke acties ondernomen en in de regio's die op geen enkele manier deel uitmaken van hun directe belangen. Deze landen zijn niet hun buren of een bedreiging voor de VS. Neem Joegoslavië, Irak, Afghanistan. Maar de militaire actie van de VS heeft nog nooit geleid tot zo'n massale en geconsolideerde reactie van het Westen.Niemand reageerde op een gebombardeerd huwelijksfeest in Afghanistan door Europese kledingwinkels in de VS te sluiten. Er waren ook geen andere gevolgen. Waarom? Waarom zijn we getuige van zo'n krachtige reactie op de Russische maatregelen die volgens u volledig gerechtvaardigd zijn in termen van onze veiligheid? A: Dit zal niet klinken als een inzicht, maar het is duidelijk dat de VS gelooft dat het een natie is die buiten het internationale recht staat, boven alle anderen.Na de ineenstorting van de USSR en een einde aan de bipolaire wereldorde op basis van de impasse tussen de NAVO en het Warschaupact, zagen de VS zichzelf als de winnaar en de enige begunstigde van de ondergang van de Sovjet-Unie.Terwijl de Sovjet-Unie in werkelijkheid niet uit elkaar viel vanwege de activiteiten van de NAVO, maar om interne redenen. En daarom gedragen ze zich dienovereenkomstig: ze geloven dat ze niet voor de rechter kunnen worden gebracht, maar ze hebben het recht om iedereen te veroordelen, zij zijn de uiteindelijke beslissers, ze hebben het recht om te doen wat ze willen.
 Ten eerste is de VS economisch gezien een heel sterk land. Ten tweede geeft het met wraak de belangrijkste reservevaluta uit en blijft het zijn binnenlandse schuld opstapelen. In feite is de hele wereld de schuldeiser van de VS. De hele wereld zou het moeilijk kunnen hebben, zich in crises kunnen storten, terwijl de Amerikanen dollars drukken.Daarom voelen zij zich nu ook in dit opzicht volkomen ongestraft. Precies om die reden zijn de acties van de VS in Afghanistan, Irak en Vietnam een ​​paar decennia geleden nooit wettelijk onderzocht door de internationale gemeenschap.Ten tijde van de oorlog in Vietnam leefde de Sovjet-Unie echter nog en drong ze aan op behoorlijk zware debatten op multilaterale platforms. Zoals u weet, hielp de Sovjet-Unie destijds Vietnam. De VS hebben hun beleid lange tijd voortgezet.We herinneren ons allemaal hoe het eindigde. Let wel, Vietnam ligt duizenden kilometers verwijderd van de VS. Nu, het is een feit dat maar weinig mensen zich herinneren, zelfs in dit land, omdat het lang geleden was, maar mijn Vietnamese vrienden zeiden dat de Amerikaanse interventie in Vietnam gedurende een groot deel van de jaren zestig meer dan een miljoen Vietnamezen het leven kostte.Denk er gewoon over na. Meer dan een miljoen! Neem een ​​kijkje op de kaart en zie zelf waar de VS is en waar Vietnam is. Toch vielen de VS binnen, en als gevolg daarvan stierven meer dan een miljoen mensen.Zelfs toen werd het nooit algemeen veroordeeld, hoewel we het Warschaupact en de Sovjet-Unie hadden ingesteld.En nadat de Sovjet-Unie van de wereldkaart was verdwenen, samen met het Warschaupact, liepen de VS volledig uit de hand.Ze denken dat ze kunnen doen wat ze willen. Joegoslavië is daar een voorbeeld van. We zagen totale minachting voor het internationaal recht, het gebruik van de strijdkrachten en wapens door een aantal landen, waaronder munitie met verarmd uranium.Was er ophef? Nee. Ze realiseerden zich dat ze door konden gaan, bedachten een rechtvaardiging en kwamen ermee weg. Tegenwoordig geven sommige Europese leiders toe : "Ja, misschien hebben ze een beetje overdreven gereageerd" . Maar verder gaat het niet.Nogmaals, de VS gedragen zich zo over de hele wereld omdat ze denken dat er geen concurrentie meer is. Maar ze hebben het mis. Het leven staat niet stil, wat leidt tot nieuwe ontwikkelingen in de internationale betrekkingen en nieuwe landen die opkomen als sterke krachtpatsers.Het betekent dat nieuwe zwaartepunten in de internationale betrekkingen worden gevormd. Neem de Volksrepubliek China, India en de Russische Federatie.De unipolaire wereld is voorbij. De VS is niet langer de meester van planeet Aarde.Russen die vertrokken zijn welkom om terug te keren, maar geen verradersVraag: U moet zich ervan bewust zijn dat sommige Russen hun bezittingen inpakten en het land verlieten onmiddellijk nadat de speciale operatie in de Donbass was begonnen. Denk je dat ze zullen terugkeren, of is het een enkeltje?EEN:Hoe moet ik dat weten?Vraag: Wat kunt u zeggen tegen de mensen die besloten Rusland te verlaten?A: Ieder mens is de architect van zijn eigen fortuin. Het is hun recht om dergelijke beslissingen te nemen. Sommige mensen zijn voorlopig vertrokken, zoals ik begrijp. Anderen zijn voorgoed vertrokken uit angst dat de huidige situatie hun leven in de toekomst zal beïnvloeden. Het is hun beslissing. Ik zal deze mensen niet becommentariëren of bekritiseren.
 Voor mij persoonlijk is het duidelijk dat een aanzienlijk deel van deze mensen uiteindelijk naar Rusland zal terugkeren. Deze militaire operatie tast ieders psychische toestand aan, zie je. Mensen blijven erover nadenken. Ik denk dat dit voor sommige mensen een van de redenen kan zijn geweest. Maar dat is het.Wat volgens mij belangrijker is voor het land, is bijvoorbeeld de manier waarop programmeurs met de actualiteit omgaan. Deze bedrijven zijn internationaal en nu zijn ze van alles afgesneden: betalingssystemen, bankactiviteiten, grote buitenlandse klanten. Voor hen zijn de gevolgen heel hard. En ik kan hun motieven begrijpen, waarom ze een betere plek onder de zon proberen te vinden. De regering heeft daartoe een aantal voorstellen voorbereid en de president heeft al een decreet ondertekend. Laten we hopen dat het ons lukt om de negatieve gevolgen voor IT-specialisten te verzachten en in het land te houden. Laten we hopen dat de meesten van hen in Rusland zullen blijven. Dit is een reëel probleem. En ik heb echt medelijden met deze mensen, op persoonlijk vlak, omdat ze zich in een moeilijke situatie bevinden.Westerse sancties verenigen, niet verdelen RussenV: En als we het hebben over ondernemers, over grote zakenlieden, hebben ze dan steun tijdens het militaire offensief? Rekening houdend met het feit dat er nu enorm veel maatregelen tegen hen worden genomen. Hun huizen, voertuigen, jachten en al het andere is van hen afgenomen. Hoe denk je hierover, rekening houdend met het feit dat het Westen placht te zeggen dat privébezit geëerd moet worden. En, in het algemeen, is het normaal om rekeningen te blokkeren en huizen te vullen met vluchtelingen – dit zou voor iedereen onaangenaam zijn.A: Als we het over zaken hebben, is dit ook een onderdeel van onze samenleving, inclusief grote bedrijven - ze zijn, zoals ze zeggen, schuldig zonder enige schuld.Laten we onszelf een vraag stellen: in het algemeen is in ieder geval iemand van dit grote bedrijf - tot op zekere hoogte - in staat om een ​​kleine fractie, een jota, te beïnvloeden op de positie van het leiderschap van het land. Ik kan je meteen zeggen: nee, echt niet. Omdat we verschillende taken hebben.Iedereen die de staat bestuurt, richt zich in de eerste plaats op de belangen van het hele land, op de belangen van het Russische volk. Iemand die zijn eigen bedrijf beheert (dit is een zeer belangrijke taak), doet dit alleen.Daarom zijn de berekeningen dat ze, door Russische zaken te beperken, de autoriteiten op de een of andere manier zullen beïnvloeden, absoluut zinloos, ze zijn gewoon dom. Ze proberen ook invloed uit te oefenen op de sectoren van de economie die achter deze grote onderneming zitten. En dit zijn honderdduizenden, miljoenen van onze mensen.In feite probeert de westerse wereld met deze sancties de burgers van ons land te beïnvloeden, te kwetsen. En probeer ze natuurlijk aan te zetten om zich tegen de koers van het staatsleiderschap te keren, tegen de koers van de president, in de hoop dat dit uiteindelijk tot problemen zal leiden, tot problemen voor de autoriteiten.Maar het lijkt mij dat de mensen die deze beslissingen genereren onze mentaliteit absoluut niet begrijpen, ze begrijpen de houding van het Russische volk niet in de breedste zin van het woord. Ze begrijpen de prikkels niet dat wanneer dergelijke druk wordt uitgeoefend (en deze druk ligt niet op grote ondernemers, niet op grote bedrijven, dit is druk op iedereen), de samenleving wordt geconsolideerd.
 Zelfs degenen die het op de een of andere manier moeilijk hadden of dachten dat ze weinig steun kregen, of dat er verkeerde beslissingen werden genomen, zeggen in deze situatie: “Nou, ja, ja, ze hebben waarschijnlijk ergens een fout in gemaakt. Maar in het algemeen, in deze situatie, zal ik voor de staat staan" . soorten gewapende campagnes die werden uitgevoerd, ook tegen ons land. Dit soort beperkingen en ontberingen - ze verenigen mensen alleen, consolideren mensen, maar verdelen ze niet. En dit is hun belangrijkste misrekening, dit is de zwakke plek van deze domme sancties.Doodstraf hoeft niet terug te komenVraag: Laten we niet vergeten dat de Raad van Europa jarenlang heeft geprobeerd Rusland beperkingen op te leggen. U zei onlangs dat er niet veel is dat ons nu tegenhoudt, met name op het gebied van de doodstraf. Rusland heeft de doodstraf afgezworen door toe te treden tot een aantal verdragen van de Raad van Europa. Aangezien dit een belangrijke kwestie is voor onze natie, is hier mijn vraag: hoe waarschijnlijk is een terugkeer naar de doodstraf? Heeft Rusland het nodig?A: Dit is een zeer complexe kwestie. Het hangt af van het wereldbeeld in het algemeen. Het is een filosofisch en moreel dilemma. Over de doodstraf lopen de meningen uiteen. En het is natuurlijk, het is altijd zo geweest.Er is één ding dat ik zeker weet. Het Russische Grondwettelijk Hof werd in sommige van zijn uitspraken beslist beïnvloed door de deelname van dit land aan de conventies van de Raad van Europa. Deze afspraken zijn voor ons niet langer bindend.Desalniettemin heeft het Grondwettelijk Hof hierover juridische richtlijnen gegeven. En dit is een volledig soeverein besluit, niet een direct resultaat van ons lidmaatschap van de Raad van Europa. Er is echter een duidelijk impliciet verband.Vandaag zijn er geen beperkingen in dit opzicht. Het blijft echter een zeer netelige kwestie. Er zit niet alleen een juridische kant aan, maar ook een morele. Zelfs de fundamentele, canonieke bronnen van religies geven tegengestelde antwoorden op deze vraag.De religieuze kijk op deze kwestie is een van de fundamentele argumenten in het debat over de doodstraf in welk land dan ook. Europa heeft op een gegeven moment de doodstraf afgeschaft. Wij ook.In tegenstelling tot de VS, China en een aantal andere landen. Ze bewaren het nog steeds als straf voor degenen die bijzonder ernstige misdaden hebben begaan, in de eerste plaats moord.Nogmaals, internationale bepalingen zijn tegenwoordig niet langer bindend, maar er zijn nationale wettelijke bepalingen opgesteld door het Grondwettelijk Hof. Ze weerspiegelen de huidige misdaadcijfers.Als het niet uit de hand loopt, denk ik dat deze rechtspositie hetzelfde kan blijven.​​​​​​​Maar rechtshoudingen zijn ook niet eeuwig. Een verschuiving in onze samenleving zou een herziening van de rechtshouding kunnen afdwingen. De beslissingen van het Grondwettelijk Hof zijn geen heilige schriften, ze kunnen veranderen.We hebben het in de geschiedenis van Rusland gezien. De Sovjet-Unie schafte de doodstraf na de oorlog af. Maar het duurde niet lang en de doodstraf werd vrij snel hersteld. Dit was te wijten aan een piek in gewelddadige misdaden, waaronder moorden.Ik weet niet hoe het in de toekomst zal uitpakken.Russen zullen zich de haat van het Westen voor altijd herinnerenVraag: Meneer Medvedev, denkt u veel na over de druk waarmee Russische staatsburgers nu in het buitenland te maken hebben? Vaak lopen ze gevaar.Ik zag online een video die liet zien wat er gebeurde met de Russische ambassade in Ierland – ik heb daar als kind een tijdje gewoond, mijn vader was daar gepost – en het was bedekt met spuitverf en een chauffeur crashte met zijn auto tegen de poorten. Het is gewoon onvoorstelbaar. Zoiets kan elke Russische staatsburger in het buitenland overkomen. Ondertussen zegt de VN dat een staakt-het-vuren in Oekraïne het niveau van russofobie zou doen dalen. Wat is uw mening over die positie en is deze connectie logisch?A: Ik zou het niet het VN-standpunt willen noemen. De VN is een internationale organisatie die bestaat uit meer dan 200 natiestaten. Als we het hebben over wat de VN-functionarissen zeiden, nou, dat kan zo zijn.Laat me openlijk zeggen dat onlangs de bestuursorganen van de VN, en ook secretaris-generaal Guterres, verschillende verklaringen hebben afgelegd die ik twijfelachtig zou noemen vanuit het oogpunt van internationaal recht. De VN zouden boven conflicten moeten staan ​​in plaats van partij te kiezen. Natuurlijk zijn de niveaus van Russofobie tegenwoordig door het dak, zoals we al hebben besproken. Deze manifesteren zich in de vorm van aanvallen op het Russische volk en de druk die wordt uitgeoefend op onze diplomatieke missies.
 Wat valt er over het onderwerp te zeggen? Als we diplomatieke missies uitvoeren, ligt de verantwoordelijkheid bij het land waar de diplomatieke missie is gevestigd. Dit is de taak van het gastland. Zodra het gastland onverschillig wordt voor het lot van een ambassade, worden diplomatieke betrekkingen meestal opgeschort of verbroken. Het incident in Dublin dat u noemde, valt dus volledig onder de verantwoordelijkheid van Ierland. Ze moeten gewoon de juiste maatregelen nemen als reactie.Het gebeurt ook met gewone mensen - ik zie het en lees erover, het is duidelijk uit de online en sociale media-inhoud waarin ze Rusland veel bekritiseren. Ik denk dat het te maken heeft met de actualiteit. Sommigen denken er echt zo over, sommigen doen het voor de hype of omdat iedereen het doet. Het is hun eigen persoonlijke keuze. Vroeg of laat zakt het tij, zo werkt het. Maar de herinneringen zullen blijven. We zullen het ons ook herinneren, inclusief de Russen die tijdens hun vakantie of zakenreis in het buitenland vast kwamen te zitten. Het zal in ieders geheugen gegrift staan. Ze zeggen dat ze daar geen Russen willen, en het is niet meer dan normaal dat onze mensen die destijds in het buitenland waren, zich dat zullen herinneren. Ik betwijfel of ze nu hoger over Europeanen zullen denken dan vroeger.Hoe zit het met de gastvrijheid, tolerantie en neutraliteit waarover u sprak? Alles verdampte onmiddellijk, wat betekent dat het nooit heeft bestaan. Het betekent dat er geen cultuur en geen waarden waren. Het was slechts een façade, en nu is alle vuiligheid aan de oppervlakte gekomen, wat we zien in het gedrag van iedereen die Russofobe ideeën spuugt.We zullen het ook onthouden. We zullen niemand vergeten die het heeft gedaan - in hun officiële hoedanigheid of gewoon in persoonlijke interacties. Tegenwoordig wordt alles vastgelegd. We hebben allemaal een digitale voetafdruk. Dat is iets wat iedereen zou moeten onthouden als ze vervelende dingen schrijven over Rusland, ons beleid of onze mensen. Het zal voor altijd in het collectieve geheugen van onze mensen worden gegrift. En ik overdrijf hier niet.Internationale sporten gedragen zich op 'slechtst mogelijke manier'V: Laten we het over iets anders hebben. U noemde IT-specialisten die ernstig zijn getroffen en die hulp zullen krijgen, maar ik wil u iets vragen over onze atleten. Wat hen overkomt is ongekend: ze mogen niet meedoen of worden gedwongen onder neutrale vlag, ze worden onder druk gezet om petities te ondertekenen en verklaringen af ​​te leggen.We weten allemaal dat in sommige sporten de carrière van een atleet vluchtig is. Komt Rusland niet aan de zijlijn van de internationale sport te staan? Competitie is erg belangrijk – het is van cruciaal belang voor atleten om het op te nemen tegen getalenteerde tegenstanders. Nu lijkt het erop dat het dopingschandaal slechts een proefrun was. een: klopt. Elena, Ilya, jullie hebben ook gelijk. Allereerst wil ik zeggen dat het natuurlijk zwaar is voor onze atleten – net als voor onze IT-specialisten. Maar voor dat laatste begonnen de uitdagingen vrij recent, toen onze 'vrienden' ons op alle mogelijke manieren begonnen te beperken en een ijzeren gordijn op te richten als het gaat om financiën en wetgeving. Voor atleten is de situatie nijpend sinds 2014.Je hebt gelijk, onze atleten trainen hard, maar ze mogen niet meedoen. Als dat zo is, moeten ze in principe anoniem concurreren - geen Russische vlag, geen Russisch volkslied. Ze worden gedwongen afstand te nemen van hun land en zeggen dat ze alleen zichzelf vertegenwoordigen. Dit is cynisch en amoreel, en laat me niet eens beginnen over de IOC-beslissing over ons Paralympische team. Het is gewoon onbegrijpelijk. Het is monsterlijk en schandelijk.Ons belangrijkste doel is dus om paraatleten te ondersteunen, om ervoor te zorgen dat ze zich net zo betrokken voelen bij het sociale leven als alle anderen. Maar ze krijgen te horen: "Nee, uw regering is verschrikkelijk en daarom geven we niet om u." Dat druist in tegen elke morele code. Ik denk dat het IOC zich hier op de slechtst mogelijke manier heeft gedragen.Ja, het begon allemaal acht jaar geleden met het dopingschandaal. We hebben toegegeven dat we een dopingprobleem hadden in ons land, hier hebben we schuld. Maar om te zeggen dat Rusland, ik bedoel Russische coaches en atleten, de enigen waren die doping gebruikten, is schandalig en cynisch. Andere landen deden het ook, maar het is Rusland waar iedereen zich tegen keerde. Het doel dat onze 'vrienden', overwegend uit de Angelsaksische wereld, zich stelden was Rusland uit de internationale competitiesporten te duwen.

Waarvoor? Nogmaals, dat was om wrok binnen Rusland op te wekken en mensen aan te zetten er iets aan te doen. Onze atleten hebben dus te lijden gehad sinds 2014. We zullen hen op alle mogelijke manieren blijven steunen en zoveel mogelijk wedstrijden in eigen land organiseren. We zullen proberen hun rechten in alle organisaties te verdedigen, ook al is dat tegenwoordig een enorme uitdaging.

Deze beslissingen werden genomen door specifieke mensen in het IOC, de EU, de VS en het VK, dat geen deel meer uitmaakt van de EU. Het is duidelijk dat bepaalde mensen achter deze beslissingen staan, en degenen die verstoken zijn van competitieve sporten zullen hun bitterheid in hun richting kanaliseren.

Moskou's regels over het gebruik van kernwapens
V: President Poetin heeft er vaak op aangedrongen dat Rusland alleen handelt om zichzelf te verdedigen tegen de vijandige acties van het Westen. En in een recent interview zei u dat ons land genoeg 'macht' heeft om onze vijanden op hun plaats te zetten. Wat impliceert dat Rusland een vorm van vergelding heeft overwogen in geval van agressie. Wat bedoelde u daar precies mee, meneer Medvedev?

A: We weten allebei precies wat ik bedoelde. Rusland is geen gewoon land – het is een permanent lid van de VN-Veiligheidsraad. En als kanttekening wil ik zeggen dat alle ondoordachte plannen om te proberen ons uit de Veiligheidsraad te verwijderen volledig ongegrond zijn. Dit zou trouwens in strijd zijn met het VN-Handvest en met het hele internationale recht. We hebben het over de grillen van individuele staten. Dit is mijn eerste punt.

En mijn tweede punt is dat Rusland een kernmacht is met de grootste voorraad strategische kernwapens ter wereld. Natuurlijk bedreigt niemand iemand, maar u noemde de opmerkingen van president Poetin... Een paar weken geleden werden de nucleaire afschrikkingstroepen van ons land op scherp gezet. Het was een eenvoudige boodschap, zodat elk land dat zich probeert te bemoeien met het buitenlands beleid van Rusland, zou weten wat het kon verwachten. Ze hoorden ons en zeiden dat ze niets zouden proberen. Ik hoop echt dat dit heeft geholpen om enkele van de hetere hoofden in Polen en andere Amerikaanse satellieten af ​​​​te koelen. Toch komen ze af en toe met belachelijke ideeën zoals het sluiten van het luchtruim boven Oekraïne. Gelukkig,

Ik denk dat dit voorlopig genoeg zal zijn. We hebben wel een speciaal document over nucleaire afschrikking waarin expliciet wordt vermeld onder welke omstandigheden de Russische Federatie het recht heeft om kernwapens te gebruiken. Er zijn verschillende van dergelijke voorwaarden, laat me u eraan herinneren wat ze zijn.

De eerste is de lancering van ballistische kernraketten om Russisch grondgebied aan te vallen. Ten tweede is er het gebruik van kernwapens of andere massavernietigingswapens door een tegenstander tegen Russisch grondgebied of zijn bondgenoten. Ten derde heeft te maken met een aanval op kritieke infrastructuur die resulteert in het verlammen van onze nucleaire afschrikkingstroepen. En, ten slotte, de vierde is wanneer een daad van agressie wordt gepleegd tegen de Russische Federatie of haar bondgenoten - of het nu met nucleaire of conventionele wapens is - die het voortbestaan ​​van de staat bedreigt.

Al deze voorwaarden staan ​​vermeld in het document dat werd goedgekeurd door het uitvoerend bevel van de president. Dit getuigt van onze vastberadenheid om de onafhankelijkheid en soevereiniteit van Rusland te handhaven. Laat niemand ook maar de minste reden hebben om eraan te twijfelen dat we in staat zijn om een ​​gepast antwoord te geven op elke aanval of aantasting van ons land, zijn onafhankelijkheid of zijn beleid. Maar onthoud dat ik dit allemaal zeg omdat u de vraag stelde. Het is duidelijk dat wij van mening zijn dat, hoe ingewikkeld ook, elke situatie met diplomatieke middelen moet worden benaderd. En in het geval van Oekraïne blijven onderhandelingen de meest constructieve en redelijke manier van handelen. We realiseren ons dat diplomatie niet altijd tot succes leidt, maar dit is nog steeds de juiste weg.

VS hadden 'meer hersens' tijdens Cubaanse rakettencrisis
Vraag: Je noemde net iets dat iedereen op de planeet angst aanjaagt: het vooruitzicht van een nucleaire oorlog. Een ander eng vooruitzicht is de militaire confrontatie tussen Rusland en de NAVO. In veel opzichten zijn deze twee scenario's vergelijkbaar - in feite kunnen ze hetzelfde zijn. Gelooft u dat er een risico bestaat dat zo'n oorlog uitbreekt? Zou je de huidige situatie willen vergelijken met de Cubaanse rakettencrisis, toen de wereld ook op het randje leek te wankelen? Destijds noemden we deze impasse de 'Koude Oorlog'. Hoe zou je de huidige staat van de betrekkingen tussen Rusland en het collectieve Westen noemen?

A: Niemand wil oorlog. Een nucleaire oorlog is een bedreiging voor het voortbestaan ​​van de menselijke beschaving. In die zin hebben de analisten die misschien wat cynisch zeggen dat de uitvinding van kernwapens een groot aantal conflicten in de 20e en 21e eeuw heeft voorkomen, gelijk. Dit is waar.

Er is dus natuurlijk altijd een dreiging. Als voormalig opperbevelhebber ben ik me terdege bewust van de omvang ervan. Onze mensen weten dat de kernwapens van de NAVO gericht zijn op faciliteiten in dit land, en onze kernkoppen zijn gericht op doelen in Europa en de VS. Maar dat is het leven. We moeten dit altijd voor ogen houden en verantwoord handelen. Zo simpel is het.

Maar ik had de kans om met een van de getuigen te praten, Fidel Castro.

Vandaag leven we in een andere realiteit, in een andere wereld. Er is geen Sovjet-Unie, geen Warschaupact, veel illusies zijn verdwenen.

Veel dingen zijn niet meer op hun plaats, maar de lessen van de Cubaanse rakettencrisis zakten toen behoorlijk in. Het had een ontnuchterend effect op iedereen, inclusief het leiderschap van de VS, de NAVO, de Sovjet-Unie en het Warschaupact.

De wereld beleefde toen een Koude Oorlog, maar op dit moment is de situatie naar mijn mening op de een of andere manier erger. Destijds probeerden onze tegenstanders de situatie in de Sovjet-Unie niet zo agressief tot een kookpunt te brengen.

Het is waar dat hun acties misschien verhuld waren, maar er werden geen sancties opgelegd aan hele industrieën of landbouw, laat staan ​​persoonlijke sancties.

Het is nooit bij iemand opgekomen om sancties op te leggen aan Brezjnev, Podgorny en Kosygin. Ze begrepen natuurlijk dat het geen zin had, net als nu, maar ze hadden tenminste de hersens om het toen niet te doen.

Nu zit iedereen in een lastige positie. Ze hebben sancties opgelegd, maar het blijft nodig om te communiceren, al was het maar om allerlei ongewenste gevolgen te voorkomen, waaronder verschrikkelijke zoals bijvoorbeeld een conflict tussen Rusland en de NAVO. Het is alsof iedereen onder sancties staat, iedereen staat op een soort lijst.

Ik heb het bekende START III, of Start Verdrag, getekend met president Obama. Dat verdrag werd verlengd door president Poetin en president Biden. Waarom het zo gênant maken? De verdragen zijn ondertekend, maar het is gedaan door personen die op de sanctielijst staan. Als de Russische leiding in dit opzicht onverantwoordelijk zou zijn, zou je waarschijnlijk kunnen zeggen: "Als je ons zo behandelt, dan is dat het, tot ziens."

Er is een rechtsleer die bekend staat als clausula rebus sic stantibus , wat betekent dat internationale verdragen geldig zijn zolang de omstandigheden die tot hen aanleiding hebben gegeven, bestaan. Die omstandigheden zijn verdwenen. Jullie behandelen ons niet meer als tegenhangers. De personen die het verdrag hebben ondertekend staan ​​op uw sanctielijst. Misschien is het tijd om eruit te stappen? Ik probeer er alleen op te wijzen dat deze sancties nergens op slaan, ze zijn absurd.

Dat was tijdens de Koude Oorlog niet het geval. En het is nu een realiteit. De relatie tussen de Russische Federatie en het Westen, de door de VS geleide Angelsaksische beschaving in de brede zin van het woord, is waarschijnlijk slechter dan in de jaren zestig en zeventig. Daar bestaat geen twijfel over.

Jalta opknappen voor besprekingen over de nieuwe wereldorde
V: Nu, over de besprekingen met Oekraïne... hoe zou u de voortgang beoordelen? Sommige regelingen blijken nog mogelijk te zijn. Hoe worden deze afspraken geborgd? Zal het Westen in dit opzicht een of andere verantwoordelijkheid moeten dragen? Als de speciale operatie eenmaal voorbij is, zouden we, gezien alle factoren, een nieuwe Jalta-conferentie nodig hebben om de nieuwe wereldorde te formaliseren, die, zoals u zegt, niet langer unipolair is.

A : Het is een ondankbare taak om commentaar te leveren op onderhandelingen, en het is verkeerd. Gesprekken hebben stilte nodig. En niet voor niets onderhandelen de partijen via videoconferentie, bijna dagelijks, en niet in het face-to-face-formaat dat meer tijd kost. Daarom zal ik geen commentaar geven op de gesprekken. Ik wil geen problemen creëren voor de onderhandelaars of grond geven aan buitensporige hoop of emotionele reacties die dergelijke opmerkingen van mijn kant zouden kunnen opwekken.

Het doel van deze besprekingen is duidelijk: de resultaten die de Russische speciale operatie nastreeft, verstevigen, met name de neutrale status van Oekraïne, de demilitarisering ervan en de intrekking van de wetten die door de nazi-ideologie zijn ingevoerd en die door de Oekraïense regering zijn ingevoerd. Wat ze ook zeggen over deze wetten, ze verdelen de mensen effectief in op hun nationale identiteit. Sommigen worden mensen van de juiste nationaliteit genoemd, anderen worden praktisch uitgesloten. En er zijn ook een aantal andere doelen die Rusland wil bereiken.

Oekraïne streeft natuurlijk zijn eigen doelen na en hoopt deze in de loop van de onderhandelingen te bereiken. Ze omvatten in de eerste plaats het behoud van de soevereiniteit en het veiligstellen van de verdere ontwikkeling van het land.

Wat betreft de garanties dat de overeengekomen voorwaarden zullen worden uitgevoerd, zijn er twee soorten. Ten eerste zijn er garanties die worden gegeven door de ondertekenaars van de overeenkomsten. Op de lange termijn hebben degenen die de documenten ondertekenen de autoriteit en verantwoordelijkheid om toe te zien op de uitvoering ervan. En ten tweede zijn er garanties met betrekking tot verschillende internationale mechanismen. Ik zal het belang ervan hier natuurlijk niet overdrijven, want er zijn veel overeenkomsten die zijn ondertekend maar niet zijn uitgevoerd. Maar dit is in ieder geval beter dan rechtsonzekerheid of herhaalde pogingen van Oekraïne om zich een weg te banen in de NAVO om een ​​directe dreiging aan de Russische grenzen te creëren. Wat dat betreft is een overeenkomst en de wettelijke garanties die deze biedt veel beter dan geen overeenkomst. En dit is de manier om het conflict op te lossen.

U noemde Jalta. Ik kan alleen maar zeggen dat we graag buitenlandse delegaties in de Russische stad Jalta verwelkomen voor besprekingen. Het paleis dat in het verleden voor dit doel werd gebruikt, is niet in ideale staat, maar kan nog steeds worden gebruikt om gasten te huisvesten.

Een aanval op hun eigen economische waarden
Vraag: Meneer Medvedev, men hoeft geen Fidel Castro te zijn om...

A: Fidel Castro kan niet worden vervangen, hij was uniek.

Vraag: ...om te praten over de gebeurtenissen van 1998. Laat me mijn observaties met u delen. Zelfs mensen die na 1998 zijn geboren, blijven mij als journalist vragen – ze schijnen te denken dat ik competent ben om deze vraag te beantwoorden…

A: Maar je bent bekwaam. Journalisten weten alles. Ze weten meer dan politici.

V: Dank je. Dus ze blijven me vragen of we teruggaan naar 1998. En ze noemen de standaard. We hebben het standaardscenario voorlopig vermeden, omdat we betalingen op onze staatsschuld mochten doen. Maar nog steeds?

A: Herinnert u zich 1998 persoonlijk nog?

Vraag: Ik herinner me dat de roebel vier keer in waarde daalde ten opzichte van de Amerikaanse dollar.

A: Ik begrijp het. Ja, het is een herinnering die niet snel vergeten wordt.

Je kunt niet twee keer in dezelfde rivier stappen. Ik was niet gerelateerd aan staatsbestuur in 1998 en zag alles door de lens van een gewone burger, een zakenman, zo je wilt. Maar de Russische staat en samenleving waren toen veel minder beschermd.

Maar ik herinner me 2008 en 2009 nog heel goed, toen ik persoonlijk de financiële crisis moest aanpakken. Ik heb ook een uitstekende herinnering aan 2014 en alle jaren die volgden, toen ik de problemen moest aanpakken als voorzitter van de Russische regering.

Elke crisis is op zijn manier uniek. In 2008 hebben we de G20 opgericht. Ze willen Rusland nu uit de G20 verwijderen. Maar ik herinner me hoe het recht voor mijn neus werd geboren. De beslissing om de G20 op te richten was collectief. Eerst nam president Bush deel, daarna Barack Obama. Iedereen was verheugd dat er vertegenwoordigers uit zoveel verschillende landen aan dezelfde tafel zaten – Rusland, de VS, China, India. G20 was een format dat is ontstaan ​​uit consensus, gebaseerd op unanimiteit. En nu stellen ze voor om ons van de G20 te verwijderen. Nee, jongens, dat kun je niet doen!

U hebt ons gevraagd om lid te worden van de G7, om de achtste lidstaat te worden. Dat klopt. Maar het is anders. G7 is je privéclub en als je niet wilt dat we er deel van uitmaken, gaan we. En dat deden we, we werden "uitgeleid" . Maar deze club is niet meer belangrijk. G20 is een ander verhaal. Het was de G20 die ons uit de financiële crisis van 2008 heeft geholpen.

Waarom heb ik het hier nu over? Omdat de situatie waarin we ons bevinden anders is. Destijds probeerden we allemaal de wereldwijde financiële crisis te overwinnen, veroorzaakt door de financiële zeepbel in de Verenigde Staten van Amerika. Ons gemeenschappelijk doel was om ons ertegen te verzetten. En dat doel hebben we trouwens bereikt. Met wisselend succes, maar in relatief korte tijd hebben we de Russische en mondiale economie uit die crisis gehaald. Wat er nu gebeurt, is echter een economische oorlog die het Westen tegen Rusland heeft uitgeroepen – om een ​​Franse minister te citeren. Ze verklaarden een economische oorlog tegen Rusland. En ze proberen deze oorlog te voeren zonder regels.  

Waarom? Je vroeg het, maar ik kreeg geen kans om te antwoorden. Wat staat er op de banieren van elke kapitalistische samenleving, elke markteconomie? Volkomen respect voor privé-eigendomsrechten! Dit is heilig! De wereld kan vergaan, maar het recht zal zegevieren. Alles kan vergaan, maar privébezit blijft.

En wat zijn ze aan het doen? Ze blokkeren de activa van onze financiële instellingen, zelfs de Centrale Bank. Er wordt zelfs gesproken over het confisqueren van deze activa, dwz het nationaliseren ervan. Luister, dit is een echte oorlog zonder regels. Wat zullen de gevolgen zijn van deze oorlog? Vernietiging van de hele economische wereldorde. Dit is een aanval op de economische waarden van onze planeet - ironisch genoeg werden deze waarden voor het eerst gevormd in Europa en de Verenigde Staten van Amerika, in ons land, en later, aan het einde van de 18e en het begin van de 19e eeuw, ook in Aziatische landen. Nu zien we hoe de grondbeginselen van de markteconomie worden verworpen. Wat kunnen we dan zeggen? Als ze deze principes niet waarderen, laat ze dan doen wat ze van plan zijn te doen, maar dit zal Rusland natuurlijk dwingen om met symmetrische maatregelen te reageren.

Maar aan de andere kant kunnen deze nieuwe uitdaging en onze reactie die moet volgen, zeer effectief zijn. Ik heb het al vele malen eerder gezegd, en dit is waar: als er in 2014 geen sancties tegen Rusland waren opgelegd, hadden we nu een slechtere situatie in onze landbouw gehad. Iedereen begrijpt het goed. We hebben hun invoer stopgezet en nu staat onze voedselzekerheid op een zeer hoog niveau.

Ik hoop dat zelfs in deze situatie onze collega's in de regering in staat zullen zijn om adequate oplossingen te vinden die de ontwikkeling van onze industrie zouden bevorderen, inclusief de vliegtuigbouw, de auto-industrie en de sleutelsectoren zoals micro-elektronica en IT. Deze problemen zullen we hoe dan ook moeten oplossen. Ja, het wordt nu moeilijker, maar aan de andere kant is er niemand anders op wie we kunnen rekenen. Dit keer zullen we alles zelf moeten doen.

Roebels voor olie was 'vrij voor de hand liggende' zet
V: Laten we naar een heel belangrijk onderwerp gaan. Ironisch genoeg zegt het Westen dat ze ons van alles zullen afsluiten, maar ze kunnen zichzelf niet afsluiten van ons gas en onze olie, simpelweg omdat het averechts zou werken, ze zouden bevriezen. Ze gaan nu proberen minder energie te verbruiken en met nieuwe voorstellen komen. Toch hebben ze tot nu toe afgezien van sancties tegen onze olie en gas.

Maar in de toekomst zeggen ze dat ze willen stoppen met het gebruik van gas en olie uit Rusland. Hoe realistisch is het? Moeten we afwachten tot dat gebeurt, of liever actie ondernemen? De Russische president kondigde een overstap naar de Russische roebel als afwikkelingsvaluta aan. Hoe zal het uitpakken? Hoe gaat het er in de praktijk uitzien?

A: Nou, laat ze het maar kopen zolang ze willen. Niemand wil geld verliezen, toch? Dit is allemaal bravoure en kloppen op de borst.

Nou, het zou voor de VS kunnen werken, omdat ze een scala aan leveranciers hebben, ze zijn geïsoleerd van Europa, ze zijn niet zo afhankelijk van onze leveringen.

De VS heeft onze olie verboden, hoewel het niet zo goed is gegaan. De Amerikanen zullen president Biden blijven herinneren aan de prijs van een gallon. Oekraïne is erg ver weg en de benzineprijzen ergens in het Midwesten zijn op dit moment op recordhoogte. De inflatie is 10 procent. Het is een verbluffend aantal voor de VS.

Dus deze beslissing zal de Amerikaanse regering achtervolgen. De consumenten zullen hartelijk 'dank u' zeggen voor wat hun regering hun binnenlandse economie aandoet als een neveneffect van pogingen om de Russen te beïnvloeden.

Over het algemeen ben ik er filosofisch over. Het is onze natuurlijke rijkdom, het is ons gas en onze olie. We moeten het verhandelen met Europeanen, met Azië. Over het algemeen heeft er elke 50-70 jaar een wereldwijde energieverschuiving plaatsgevonden. Ik weet niet wat in 2050 de belangrijkste energiebron zal zijn: waterstof of een andere technologie. Ik weet het gewoon niet. Daar moeten we ons dus ook op voorbereiden.

Maar op dit moment is dit een aanzienlijk deel van ons inkomen, en we moeten er de volledige vergoeding voor krijgen. Zeker, we kijken in de huidige omgeving naar Aziatische markten en zoeken naar manieren om onze voorraden te diversifiëren.

Onze Europese vrienden lijken grote haast te hebben om de olie- en gasvoorraden uit Rusland op te geven. Maar in werkelijkheid is het een zeer uitdagende taak. 40 procent van hun gasvoorraad komt uit Rusland. Russische olie is goed voor ongeveer een derde van hun import.

Maar het is in ieder geval aan hen. Als ze er vanaf willen, zullen ze dat doen. De enige vraag is, wanneer. Dat is iets waar we ook op moeten reageren.

Wat betreft het besluit van president Poetin om over te schakelen op roebelschikkingen, denk ik dat het een vrij voor de hand liggende zet is. Ze hebben de correspondentrekeningen van onze commerciële banken afgesloten, betalingen in dollars en euro's onmogelijk gemaakt en de banken op de sanctielijst losgekoppeld van SWIFT, althans een aantal van hen. Wat dachten ze dat we gingen doen?

Het enige wettige betaalmiddel in de Russische Federatie is de roebel. Het is dus een simpel aanbod: aangezien het niet anders kan, moet je in roebel betalen. Dus laat ze een manier vinden om te betalen.

Er wordt in ieder geval overlegd. We zullen zien hoe het uitpakt. Maar het was een heel intuïtieve beslissing.

V: Hoe zit het met Nord Stream? De Amerikanen haasten zich om het te begraven...

A: Ze haasten zich.

Vraag: Ze noemen het 'een stuk metaal' en gebruiken een paar eigenaardige woorden om het te beschrijven. Denk je dat dit project nog potentieel heeft? En als we het hebben over de infrastructuur, hoe lang blijft deze in vorm zonder gebruik of onderhoud, zonder gas te pompen?

A: Ik ben geen expert op dit gebied, ik kan de duurzaamheid van de Nord Stream-infrastructuur niet beoordelen. Ik weet zeker dat het duurzaam is, maar ik weet de mate niet - we hebben het natuurlijk niet over maanden. Wat grootschalige economische projecten betreft, ben ik geneigd optimistisch te zijn - ondanks onze huidige omstandigheden en de emotioneel geladen context waarmee we te maken hebben als de passies hoog oplopen.

Het kan niet worden verboden, zelfs als onze vrienden ze nu proberen te overtreden. Er zijn financiële investeringen zijn geweest, dit is een zeer belangrijke en gunstige project, winstgevende voor alle partners. Conflicten komen en gaan, maar de economie en het geld blijven.  

Ik denk dat het Nord Stream 2-project een goede toekomst heeft. Het zal gebeuren als onze partners besluiten om op een bepaald moment hun hoofd te gaan gebruiken en bedenken dat ze belastingbetalers en kiezers hebben om zich aan te verantwoorden, dat er bepaalde sociale verplichtingen zijn waaraan ze moeten voldoen. Hun verantwoordelijkheid is niet alleen om Rusland pijn te doen, maar om de belangrijkste problemen in hun economie op te lossen. Ze moeten nadenken over het helpen van hun eigen mensen en ervoor zorgen dat de energierekeningen van hun belastingbetalers niet door het dak gaan.

En ik moet dit zeggen. Wat gebeurde er direct nadat ze hun beslissing over Nord Stream 2 hadden genomen? Wat we zeiden zou gebeuren. De rekeningen van nutsbedrijven stegen tot ongekende hoogten. In sommige gevallen wel tweeduizend euro.

Laat me u eraan herinneren dat we onlangs, een paar jaar geleden, over gas via pijpleidingen spraken, niet over de spotmarkt. Alles boven de 400-500 dollar of euro leek echter een schandalige prijs. En nu zien we deze cijfers. Is het een goede situatie? Natuurlijk niet. Daarom ben ik geneigd voorzichtig optimistisch te zijn als we het hierover hebben.

Kapitalisme betekent dat ze terugkomen
V: Denk aan die bedrijven die zich nu terugtrekken van hun activiteiten in Rusland opschorten?

A: Natuurlijk zullen we dat doen. Het is alleen een kwestie van wanneer ze zullen terugkeren en wat het hun zal kosten in termen van verliezen. U ziet, Rusland is een vrij grote markt, sommigen zeggen een premiummarkt. Dus als ze bereid zijn een deel van hun inkomen te verliezen, is het aan hen. We kunnen zonder hen, maar het punt is dat ze het niet willen verliezen, ze blijven ons vertellen dat ze wachten en hopen op een vreedzame oplossing van het conflict in Oekraïne. En ze blijven ons vragen om het niet over te nemen, of extern management aan te stellen of hun activiteiten te nationaliseren omdat ze willen terugkeren.

Ik denk dat een van de perssecretarissen, hetzij van de Verenigde Staten of een ander land, zei dat de regering niets te maken had met deze beslissing van grote bedrijven – dat het uitsluitend hun eigen beslissing was, hun maatschappelijke positie, dat ze hun hoofd in die strop van hun eigen wil. Ze wilden deze markt opgeven - ik zeg dat ze Karl Marx moeten lezen. Marx legt heel goed uit dat het kapitaal nooit een kans zal voorbijgaan om de winst te vergroten. Dit betekent dat, tenzij ze onder enorme druk stonden van hun eigen regeringen, ik bedoel de regeringen van het Westen, geen van deze bedrijven er zelfs maar aan zou denken om Rusland als markt op te geven. Dit was een politieke beslissing. En politieke besluiten hebben een vervaldatum. Economie is daarentegen eeuwigdurend.

VS is de echte 'schurkenstaat'
V: Dus de sancties zijn toegepast om elke sector van onze economie onder druk te zetten. Het voelt alsof Rusland nu, in tegenstelling tot de situatie waarin de Sovjet-Unie het IJzeren Gordijn ophief om zichzelf af te sluiten van het Westen, gedwongen wordt dat gordijn op te schuiven en een soort van nieuw Noord-Korea te worden. . Het is alsof mensen het niet willen, niemand wil het, maar de grote krachtige machine werkt al en iemand drukt op de knoppen. Ik zeg dat het lijkt op Noord-Korea omdat Noord-Korea werd begraven onder de sancties; of het is zoals Cuba waar mensen nog steeds in auto's rijden die in de jaren '60 zijn gemaakt. Dus misschien wil iemand dat Russen door schroot gaan en oude ZAZ "Zaporozhets" auto's repareren om ze te besturen...

A: Wat jammer dat ik de mijne heb verkocht. Ik had een Zhiguli-auto uit de jaren 80. Ik denk dat ik het nu wel zou kunnen gebruiken.

V: Dat was waarschijnlijk het idee. Dus wat denk je dat - in het slechtste geval - zou kunnen gebeuren in Rusland?

A: Ik denk dat iedereen begrijpt dat het niet kan. Hoewel ik in de loop van dit interview twijfelde aan de intellectuele capaciteiten van de mensen die met al deze sancties tegen Rusland komen, moet ik zeggen dat er verschillende mensen zijn, en sommigen beseffen heel goed wat er aan de hand is.

Ziet u, ze begrijpen allemaal dat, met alle respect voor onze vrienden in Cuba en de Democratische Volksrepubliek Korea, Rusland geen Cuba en geen Noord-Korea is. Rusland is Rusland, het grootste land ter wereld, een permanent lid van de VN-Veiligheidsraad, een enorme economie en een kernmacht, en daarom al deze ideeën dat Rusland kan worden beteugeld zoals Cuba of Noord-Korea ooit waren en dat het gewoon zou kunnen worden zo gehouden heb geen poot om op te staan. Het is onmogelijk. Het is gewoon totaal onmogelijk. Zelfs als sommigen in de politieke kringen en elites van het Westen het zo zouden willen.

Ja, er zijn natuurlijk uitdagingen en die zullen we moeten overwinnen. Helaas bestaan ​​ze zowel op overheidsniveau als op alledaags niveau. Toch is het niets nieuws voor ons, en het is niet catastrofaal. Het verbleekt bij de ontberingen die ons land in de 20e eeuw heeft moeten doorstaan. Ik zeg je wat - het is niet eens in dezelfde klasse als de problemen waarmee we werden geconfronteerd tijdens de pandemie van het coronavirus.

Destijds voelden we ons af en toe echt ongemakkelijk, omdat we geen idee hadden hoe dit virus zich zou gedragen, waar het ook vandaan kwam. Zou het het grootste deel van de mensheid kunnen doden, zoals in sommige sci-fi-boeken? Dus toen waren de zaken veel gespannener, zou ik zeggen. Het tragische is natuurlijk dat het virus zoveel doden heeft veroorzaakt.

Maar dit is een ander verhaal, en er kunnen hier geen illusies zijn. Ze proberen ons in de categorie 'schurkenstaat' of 'schurkenland' te plaatsen. Wat de etymologie betreft, ik denk dat het Reagan was die met de term op de proppen kwam. De Russische vertaling ervoor is 'outcast', maar 'schurk' is eigenlijk dichter bij 'outlaw'.

In feite is het de VS die hier de schurkenstaat is. Het is niet omdat we niet van Amerikanen houden. Dat komt omdat de VS voortdurend veroveringsoorlogen over de hele wereld lanceren. Zij zijn de outcast en de outlaw.