De keizer heeft geen kleren aan: COVID wiskunde klopt gewoon niet

Achttien maanden van aan COVID-gerelateerde gezondheidsdata tonen aan dat de door beleidsmakers en de media verspreide cijfers het risico van COVID sterk overdrijven en het risico van vaccins bagatelliseren. Het onderstaande artikel is een vertaling van‘The Emperor Has No Clothes: COVID Math Simply Doesn’t Add Up’, en werd eerder gepubliceerd op ‘The Defender’

De keizer heeft geen kleren aan: COVID wiskunde klopt gewoon niet

 
Het is nu een goed moment om de ‘COVID wiskunde’ opnieuw te bestuderen en een aantal van de ingebedde onwaarheden te belichten waarmee de officiële uitspraken over risico’s en voordelen ernstig in twijfel worden getrokken.

Vanaf het begin van de reeks gebeurtenissen die als een wereldwijde gezondheidscrisis worden gebrandmerkt, hebben veel mensen een rat geroken.

Of men nu kijkt naar de bereidheid van leiders om zich bezig te houden met moedwillige economische vernietiging, of naar de snelheid waarmee miljardairs nieuwe rijkdom hebben vergaard, of naar de inspanningen van verschillende sectoren om privé-gegevens van mensen te koppelen en te verzamelen, het is niet moeilijk om in te zien dat er iets veel groters dan een gezondheidscrisis aan de gang is.

Maar zelfs als men zich beperkt tot de beperkte grenzen van het gezondheidsverhaal, blijkt uit 18 maanden gegevens – die ondanks de meedogenloze censuur boven water zijn gekomen – herhaaldelijk dat het officiële verhaal vol leugens en weglatingen zit.

Een van de grootste gaten in het verhaal is het spoor van vernieling dat de experimentele COVID-vaccins in hun kielzog achterlaten, met alleen al in de VS honderdduizenden gerapporteerde gevallen van vaccinatieschade en, volgens sommige statistici, ruim 150.000 dode Amerikanen.

Met dit niveau van schade na slechts negen maanden, is het nu een goed moment om de “COVID wiskunde” opnieuw te onderzoeken en een aantal van de ingebedde onwaarheden te belichten die ernstige twijfel doen rijzen over de officiële verklaringen over risico’s en voordelen.

De CEO van Pfizer, dierenarts Albert Bourla, verhit momenteel de gemoederen in afwachting van een beslissing van de U.S. Food and Drug Administration (FDA) om het noodgebruik van het COVID-vaccin van Pfizer voorkinderen van 5-11 jaargroen licht te geven. Om zijn argumenten kracht bij te zetten,beweert Bourladat het aantal COVID-gevallen bij kinderen toeneemt.

Maar afgezien van de twijfelachtige PCR-testmethodologie die wordt gebruikt om deze “gevallen” te identificeren (dat wil zeggen, totdat de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) de PCR-test aan het eind van het jaar afschaft), tonen recente studies aan dat gerapporteerde COVID-19 ziekenhuisopnames – “een van de belangrijkste maatstaven voor het bijhouden van de ernst van de coronavirus pandemie” – schromelijk opgeblazen zijn voor kinderen. In werkelijkheid zijn de COVID-ziekenhuisopnames bij kinderen “uitermate gering”.

Vooral één feit moet worden herhaald: Tot de leeftijd van 19 jaar, hebben kinderen en adolescenten een 99,9973% COVID-19 overlevingskans. Deze informatie, die een constante is geweest gedurende de hele pandemie, wordt herhaald in de meest recente analyses van Stanford arts, epidemioloog en statisticus John Ioannidis, die een standvastige criticus is geweest van COVID alarmisme vanaf het allereerste begin.

En het goede nieuws van Ioannidis houdt niet op bij de 19-en-jonger. Tot aan hun zeventigste hebben alle leeftijdsgroepen een overlevingspercentage van meer dan 99%:

0-19: 99.9973%

20-29: 99.986%

30-39: 99.969%

40-49: 99.918%

50-59: 99.73%

60-69: 99.41%

70+: 97,6% (niet geïnstitutionaliseerd)

70+: 94,5% (geïnstitutionaliseerd en niet-geïnstitutionaliseerd)

Kit Knightly van Off-Guardian schreef afgelopen voorjaar over een andere studie van Ioannidis: “Met elke nieuwe studie, met elk nieuw artikel, wordt de ‘dodelijke’ pandemie minder en minder, laten we zeggen, ‘dodelijk’.”

Op dat moment stelde Ioannidis vast dat het wereldwijde sterftecijfer van infecties 95% lager lag dan het cijfer dat door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) werd verspreid.

Risico’s: het voorbeeld van myocarditis

 
In een reactie op de onderzoeken naar kinderziekenhuizen – waarbij meer dan de helft van de kinderen het ziekenhuis inging om redenen die niets te maken hadden met iets dat op COVID leek – schreef een verslaggever: “De implicaties hiervan zijn enorm belangrijk, aangezien rapporten over kinderen die in het ziekenhuis moeten worden opgenomen het afgelopen jaar regelmatig de krantenkoppen hebben gehaald. Dit heeft de publieke perceptie over risico’s voor kinderen sterk beïnvloed.”

Die krantenkoppen en percepties zullen sommige ouders er waarschijnlijk toe aanzetten om direct naar de plaatselijke vaccinatiebureau te te gaan om hun kinderen te laten injecteren. Maar Bourla en andere leidinggevenden van Pfizer hebben gezwegen over de vele 12- tot 17-jarigen die in het ziekenhuis belanden en vaccinatieschade oplopen nadat ze het experimentele mRNA-product van het bedrijf hebben genomen.

Helaas hebben de verklaringen van deze door de injectie gehandicapte tieners en hun ouders een gemeenschappelijk refrein. Zij waren beïnvloed door de uit proportie getrokken mediaberichten aan de ene kant en er was geen Informed Consent aan de andere kant zodat zij zich niet bewust waren van de risico’s.
 

Een studie uit Ottawa schatte onlangs dat één op de 625 toegediende doses vanModernaleidt totmyocarditis(hartontsteking), net als naar schatting één op de 2.500 doses van dePfizer-prik, met een “nauw verband in tijd tussen de ontvangst van het mRNA-vaccin en de daaropvolgende ontwikkeling van symptomen in een betrekkelijk kort tijdsbestek”.

De auteurs van Ottawa wezen erop dat hun schattingen – gebaseerd op “direct onderzoek van patiënten” die “grotendeels in de kwetsbare leeftijdscategorie 18-30 jaar” waren – tien keer hoger waren dan de incidentie die uit een minder rigoureuze studie naar voren kwam waarbij alleen naar “administratieve gezondheidsgegevens” werd gekeken.

De auteurs wezen ook op de relevantie van hun bevindingen voor het “lopende publieke debat over voorstellen voor vaccinatie van kinderen onder de 16 jaar”.

Volgens een andere nieuwe studie hadden gezonde jongens tussen de 12 en 15 jaar, zonder onderliggende medische aandoeningen, vier tot zes keer meer kans om gediagnosticeerd te worden met aan het vaccin gerelateerde myocarditis, dan dat ze in het ziekenhuis werden opgenomen met COVID.

Het Ottawa-onderzoek wees misschien meer naar de Moderna-prik, maar een CDC-update van eind augustus over hartproblemen na Covid-vaccinatie die aan het Vaccine Adverse Event Reporting System (VAERS) werden gemeld suggereert dat de Pfizer-injectie even verraderlijk kan zijn, vooral voor jonge mannen.

Gebruikmakend van een statistisch geloofwaardige schatting dat de VAERS-gegevens COVID-letsels met een factor 41 onder-rapporteren, heeft Steve Kirsch (oprichter van het COVID-19 Early Treatment Fund) berekend (afbeelding #15) dat ruwweg één op de 318 jongens van 16 en 17 jaar na twee Pfizer-doses myocarditis kan ontwikkelen, en dat een derde boosterdosis van het Pfizer-vaccin dat risico kan doen escaleren tot een beangstigend aantal van één op 25.
 

Een andererecente blikop VAERS-gegevens door Health Impact News toonde aan dat in 2021, tot op heden, 12- tot 19-jarigen 50 keer meer kans hadden op hartproblemen na het krijgen van experimentele COVID-injecties – en bijna acht keer meer kans op overlijden – vergeleken met alle andere door de FDA goedgekeurde vaccins samen.

Als we kijken naar de bijwerkingen die de afgelopen tien jaar aan VAERS zijn gemeld voor alle vaccins samen, is er een “hoogst abnormale” toename van 1000% geweest in het totale aantal bijwerkingen dat tot nu toe voor 2021 is gemeld.

Met dit soort bevindingen wordt het verzet tegen het geven van vaccinaties aan kinderen steeds luider en sterker.

De auteurs van een zojuist gepubliceerde studie in Toxicology Reports vragen zich openlijk af: “Waarom vaccineren we kinderen tegen COVID-19?” Zij waarschuwen dat jongere leeftijdsgroepen effecten op langere termijn kunnen ondervinden (zoals myocarditis) “die, indien ernstig, mogelijk decennia lang door kinderen/adolescenten gedragen zouden worden”.

Veilige behandelingen worden achtergehouden, gevaarlijke protocollen gestimuleerd

 
De nieuwe studie van John Ioannidis toont aan dat institutionalisering de resultaten voor de leeftijdsgroep 70-plus negatief beïnvloedt. Terwijl het overlevingspercentage 97,5% is voor ouderen van 70 jaar en ouder die in de gemeenschap wonen, daalt het tot 94,5% wanneer geïnstitutionaliseerde ouderen in die leeftijdsgroep in de telling worden meegenomen.

Waarom doen de geïnstitutionaliseerde ouderen het zo slecht? In het VK hebben verslaggevers en begrafenisondernemers een mogelijk antwoord gegeven door verontrustende beschrijvingen ter plaatse te delen over illegale euthanasie die op grote schaal zou plaatsvinden in verzorgingstehuizen en ziekenhuizen.
 

In de VS hebben regelgevende instanties, ziekenhuizen en apotheken intussen een al even verontrustend beleid gevoerd waarbij goedkope geneesmiddelen zoalsivermectineenhydroxychloroquine– waarvan elders is aangetoond dat ze doeltreffend en veilig zijn – wordenachtergehouden, terwijl gehospitaliseerde COVID-patiënten in feite worden gedwongen tot het volgen van protocollen die niet alleen nutteloos maar zelfs moorddadig zijn.

Mexico Stad bereikte een vermindering van 76% in COVID ziekenhuisopnames door het op ivermectine gebaseerde thuisbehandelingskits op grote schaal beschikbaar te stellen. Waarom houden Amerikaanse ziekenhuizen met dit bewijsmateriaal nog steeds vast aan levensbedreigende protocollen met remdesivir (waarvan bekend is dat het vocht in de longen en een langer verblijf in het ziekenhuis veroorzaakt) en intubatie?

Een nogal duister antwoord is dat ziekenhuizen niet alleen gevrijwaard zijn van aansprakelijkheid voor eventuele fatale gevolgen van deze aanpak, maar ook flinke federale betalingen ontvangen – waaronder een Medicare “toeslag” van 20% die kan oplopen tot wel $40.000 voor patiënten die vier of meer dagen aan de beademing liggen.

Hoewel ziekenhuizen zich kunnen haasten om te ontkennen dat deze factoren een rol spelen, is het groeiende aantal klokkenluiders in ziekenhuizen moeilijk te negeren.

In maart klaagde Dr. Peter McCullough van de Baylor Universiteit dat maar liefst 85% van de COVID-sterfgevallen voorkomen had kunnen worden door een vroegtijdige behandeling met ivermectine en andere vroeger gebruikelijke geneesmiddelen die door de regelgevende instanties zijn afgekeurd en waarvoor Amerikaanse apotheken niet langer “off-label” recepten kunnen invullen.

Er is internationale overeenstemming met McCullough’s standpunt dat “grote reducties in COVID-19 sterfgevallen mogelijk zijn met behulp van ivermectine,” en de in de VS gevestigde Front Line COVID-19 Critical Care (FLCCC) Alliance beschrijft het geneesmiddel als mogelijk de “wereldwijde oplossing voor de pandemie.”
 

Maar in plaats van deze voorstanders van vroegtijdige interventie toe te juichen voor hun inspanningen om levens te redden, zijn zij volgens Dr. Robert Malone, de uitvinder van het mRNA-vaccin, het doelwit geworden van intense “gecoördineerde strategieën” om hen te onderwerpen aan “spot, aanvallen en karaktermoord”.

In analyses die Steve Kirsch aan de FDA heeft gepresenteerd (slide #6), heeft Kirsch gegevens samengevat die aantonen dat de COVID vaccins meer mensen doden dan ze redden – inclusief het produceren van zes extra sterfgevallen voor elk leven dat naar verluidt wordt gered in verpleeghuisbewoners, en vijf extra sterfgevallen per gered leven volgens de vroege klinische proefgegevens van Pfizer.

Onafhankelijke statistici schatten dat de injecties in verband worden gebracht met ongeveer 470 sterfgevallen per miljoen toegediende doses. (Ter vergelijking: CDC-onderzoekers hebben ooit toegegeven dat pokkenvaccinatie verantwoordelijk was voor één dode per miljoen).

In februari toonden studies uit Israël al aan dat de injectie van Pfizer (de enige die in Israël wordt gebruikt) een “sterfte veroorzaakte die honderden keren hoger lag bij jonge mensen in vergelijking met sterfte door coronavirus zonder het vaccin, en tientallen keren hoger bij ouderen”.

Onderzoeksjournalist Corey Lynn van Corey’s Digs wees erop dat de CDC’s methodologie voor het berekenen van COVID vaccin-gerelateerde sterfgevallen zeer misleidend is, omdat het gebaseerd is op het aantal toegediende doses, in plaats van op het aantal mensen dat injecties krijgt.
 

Uit Lynns analyse blijkt dat deze methodologie het percentage sterfgevallen met bijna de helft vermindert, “een ongelooflijke wiskundige fout, die zeker met opzet is gemaakt”.

Een andere CDC-truc om de schade van de COVID-injecties te bagataliseren heeft te maken met de definitie die het agentschap hanteert van “volledig gevaccineerd”. De CDC beschouwt momenteel iedereen als “ongevaccineerd” als de tweede dosis minder dan twee weken geleden is toegediend (in een serie van twee doses) of minder dan twee weken bij geleden bij een vaccinatie met één dosis. (En zoals de voorzitter van Children’s Health Defense, Mary Holland, onlangs opmerkte, zou “ongevaccineerd” binnenkort iedereen kunnen betekenen die de laatste boosterdosis mist,” met waarschijnlijk nog meer boosters in het verschiet).

 
Aangezien 17% van de sterfgevallen die bij VAERS zijn gemeld zich binnen 48 uur na de COVID-vaccinatie hebben voorgedaan, is het duidelijk dat veel sterfgevallen door vaccins in de VS worden geteld als “niet-gevaccineerde” sterfgevallen en ten onrechte worden toegeschreven aan COVID-19 of andere oorzaken.

 
In het VK blijkt echter uit gegevens van de volksgezondheid dat 80% van de “COVID-19”-doden in augustus mensen waren die waren gevaccineerd, en dat het aantal ziekenhuisopnames 70% hoger lag bij de gevaccineerden dan bij de niet-gevaccineerden.

Het publiek laat zich in steeds grotere getale meer niet misleiden door de statistische spitsvondigheden. Toen een televisiezender in Detroit onlangs probeerde vijandigheid op te wekken tegen de ongevaccineerden door kijkers te vragen verhalen in te sturen over recalcitrante ongevaccineerde familieleden die stierven aan COVID-19, kregen zij in plaats daarvan meer dan 182.000 reacties over dierbaren die waren overleden of vaccinatieschade hadden opgelopen nadat zij een of meer COVID-injecties hadden gekregen.

Deze reacties leveren het overtuigende bewijs dat wat we nu meemaken een “pandemie van de gevaccineerden” is.

 
Bron originele artikel: https://childrenshealthdefense.org/defender/covid-health-data-mainstream-media-vaccine-risks/
 

Vertaling: Door Frankema