Als afgelopen maart de opsluiting ons allemaal overrompelde, hebben we nu meer informatie en vooral de noodzaak om ondanks de onzekerheid manieren te vinden om het universitaire leven te volgen.
Temidden van deze storm rijst de vraag of dit niet de gelegenheid zal zijn om de methoden, vormen en systemen van onderwijzen en leren die sinds de 14e eeuw hegemonisch zijn aan de universiteit, te heroverwegen. Een van de weinige zekerheden die we al voor het virus hebben gestreeld, is dat er dingen moesten (moeten) veranderen in de klas .
De uitdagingen en problemen bij het beheersen van de pandemie zijn veelvoudig en complex. In dit artikel willen we nadenken over het belang van het benutten van deze situatie om het onderwijs aan de universiteit te verbeteren en te wedden op een betere opleiding voor studenten.
De Europese ruimte voor hoger onderwijs werd voorgesteld als een kans om een Copernicaanse wending te nemen in het universitair onderwijs.
Als het voorheen gericht was op de inhoud en op de leraar, dan was de zogenaamde Europese convergentie voorgesteld om les te geven gericht op studenten en de ontwikkeling van hun capaciteiten ( competenties , in pedagogische terminologie).
De studieplannen werden gewijzigd, de leergidsen werden geherformuleerd, kwaliteitsmanagementsystemen werden geïmplementeerd … Maar het universitair onderwijs bleef nogal gericht op de rol van de leraar en op de ontwikkeling van inhoud.
Nu heeft de covid de klaslokalen gedeeltelijk leeggemaakt en de figuur van de leraar beperkt tot nog een op het videoconferentiescherm. Hoe om te gaan met deze gedwongen verandering in de rollen van leraar en student? Kunnen we van deze zwarte zwaan profiteren om op een min of meer stabiele manier die nieuwe onderwijsstrategieën te heroverwegen, systematiseren en implementeren die de student en zijn taak tot het centrale element van het onderwijs- en leerproces zouden maken?
De sluiting van klaslokalen en de sprong naar virtueel (of uitsluitend digitaal) brengen gevaren met zich mee. Een mogelijk risico doet zich voor wanneer wordt geprobeerd de omtrek van de lezing te repliceren naar contactloze instellingen.
Onze ervaring en onderzoek tonen aan dat het begrijpen van de motivaties van studenten cruciaal is om succesvol onderwijs te garanderen .
Er zijn veel studentgerichte leermiddelen die werken vanuit dit uitgangspunt: probleemgestuurd onderwijs , gamification tools zoals als ontsnapping kamers , het gebruik van punten en beloningen, etc. Ze worden actieve methodologieën genoemd , in tegenstelling tot een statisch scenario waarin de leraar spreekt en de studenten luisteren.
Dit soort strategieën lokt positieve emotionele prestaties uit bij studenten . Uit verschillende onderzoeken blijkt dat er een verband bestaat tussen emoties en motivatie van studenten.
Deze tools kunnen ontwikkeld worden in een virtuele omgeving of in een hybride omgeving. Methodologieën zoals omgedraaide lessen, waarbij een deel van de inhoud van tevoren wordt onderwezen via video’s en andere bronnen, kunnen een deel van de tijd die docenten met studenten doorbrengen vrijmaken, waardoor persoonlijker onderwijs wordt bevorderd en de voordelen van persoonlijk leren worden vergroot.
In een context waarin de lestijd in veel gevallen aanzienlijk is verkort, is het voor leerkrachten de moeite waard om de succeselementen van dit soort methodologieën te onderzoeken. In feite werd de omgekeerde klas of omgedraaide klas geboren om te reageren op studenten die, om verschillende redenen, geen persoonlijke lessen konden bijwonen.
Ieder van ons die ons ooit heeft gewijd aan lesgeven, weet dat lesgeven bestaat uit het vergemakkelijken van leren. Om deze reden is de interactie tussen de leraar en de student een cruciaal element voor het succes van het proces. Actieve methodologieën zijn gebaseerd op het promoten van deze interactie vanuit verschillende en motiverende prisma’s: spel, eigen verantwoordelijkheid, autonomie, initiatief, ondernemerschap … Het lijdt geen twijfel dat ze een constante uitdaging vormen voor de leraar in termen van creativiteit en originaliteit.
Actieve methodologieën zijn een bron voor de ontwikkeling van de vaardigheden van studenten. Als de pandemie ons iets heeft geleerd, is het de noodzaak om burgers en professionals op te leiden die weten hoe ze zich snel kunnen aanpassen aan een veranderende wereld.
Tegenwoordig hebben we meer dan ooit universiteitsstudenten nodig die hun vakgebied beheersen, maar die ook over transversale vaardigheden beschikken, zoals het vermogen om te leren, teamwork en ethisch en duurzaam gedrag met de wereld die we moeten behouden.
Als dit nieuwe scenario een grote uitdaging is voor studenten (en daarom moeten wij, docenten, het leren blijven faciliteren), is het natuurlijk ook niet iets eenvoudigs of directs voor docenten .
We moeten opnieuw leren hoe we les moeten geven, langzaam lopen en zeker zijn van de stappen. Niemand zal iets veranderen in zijn onderwijsmodel, net zoals geen enkele student de manier waarop hij leert van de ene op de andere dag zal veranderen. Daarom is het belangrijk om te begrijpen dat we in een veranderingsproces zitten. Het pad is relevanter dan het doel, omdat het een constante vraag naar onze manier van lesgeven inhoudt en daarom een voortdurend verlangen naar verbetering inhoudt.
Bij het aangaan van deze uitdagingen zijn we van mening dat we de toekomst van de universiteit op het spel zetten. Als je ze niet goed onder ogen ziet, kan het een instelling worden die verankerd is in het verleden en weinig bruikbaar is voor de samenleving die ze financiert. En dan, op 5 oktober, hebben we weinig te vieren.
Reacties
© stopdebankiers.nl
By accepting you will be accessing a service provided by a third-party external to https://detheorist.nl/