Voor mij geldt niet: ‘Het zal mijn tijd wel duren!’

Sinds het begin van de zogenaamde corona-pandemie in maart 2020 zijn er 19 maanden verstreken, 19 maanden waarin een systematische angstcampagne werd gevoerd door onze, nu demissionaire regering, daarbij gesteund door het overgrote deel van de Volksvertegenwoordiging.

De oogst is: een volk in angst en vertwijfeling dat elk perspectief op het kunnen opbouwen van een eigen autonome toekomst wordt ontnomen. De laatste treurige bijdrage hieraan wordt gevormd door de introductie van het corona-/QR-paspoort: in plaats van uit te gaan van de gezondheid van burgers, zoals vóór de corona-gekte het geval was, is nu het ziek-zijn van burgers de standaard en wordt je pas als gezond gekwalificeerd – en dan nog maar voor een zeer beperkte tijd ! – wanneer je een QR-code kunt laten zien of een recent negatief testbewijs

Ik ben ruim 70 jaar en gepensioneerd, heb twee dochters en vijf kleinkinderen. Zij staan voor mij als de representanten van een generatie jonge ouders met jonge kinderen, wiens vrije toekomst in het gedrang is. Voor mij geldt niet: ‘Het zal mijn tijd wel duren!’
Wanneer ik dat zou doen, dan gebeurt waar de verzetsman Van Randwijk in het onderstaande gedicht ons voor waarschuwt: “. . . dan dooft het licht”.

Een volk dat voor tirannen zwicht

Allen, die hier tesamen zijn,
de levenden, de doden,
de handbreed, die ons scheidt, is kleind,
wij zijn tesamen ontboden voor het gericht …

Gedenk de liefste, die hier ligt,
de broeder, vrind of vader,
maar gun Uw ogen wijder zicht,
aanzie het land en alle mens tegader,
hoor dit bericht:

Wij staan tesaam voor het gericht
voor goed of kwaad te kiezen,
een volk dat voor tirannen zwicht,
zal meer dan lijf en goed verliezen,
dan dooft het licht.

H.M. van Randwijk

Brief

Bovenstaande tekst stuurde Rolf van Veldhoven aan de Eerste en Tweede Kamer en enkele landelijke dagbladen ter gelegenheid van zijn 19de wake bij de regeringsgebouwen aan de Bezuidenhoutseweg in Den Haag op donderdag 4 november.