Landing van het X-37B ruimtetuig Foto: USAF
Het Amerikaanse X-37B ruimtetuig is een klein onbemand ruimteveer dat gebruikt wordt door de United States Air Force (USAF) en gebouwd werd door het lucht- en ruimtevaartbedrijf Boeing. Oorspronkelijk werd de X-37B, net als zijn voorganger, ontworpen door het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA. Toen het hele project echter overgegeven werd aan het Amerikaanse ministerie van defensie werd de X-37B een geheim militair project dat zeer succesvol bleek te zijn. De geheime status van dit militaire ruimteprogramma zorgt dan ook voor de meest wilde speculaties als zou de X-37B door zijn eigenschappen gebruikt worden voor het uittesten van wapens in een baan om de Aarde. Volgens officiële berichten wordt dit onbemande ruimtetuig enkel maar gebruikt voor het uittesten van nieuwe technologieën of systemen.
Dit kleine onbemande militaire ruimteveer kent een woelige geschiedenis aangezien het ruimtetuig eind de jaren '90 oorspronkelijk ontworpen werd door NASA als X-37 ruimtetuig waarna het hele project in 2004 overgeplaatst werd naar de U.S. Department of Defense. Op het moment dat het project overgeplaatst werd, had men er al meer dan 400 miljoen dollar in geïnvesteerd en werd er niets meer bekend gemaakt over het doel van dit project. NASA's X-37 was een herbruikbaar ruimteveer waarvan het ontwerp gebaseerd werd op dat van het X-40 ruimtetuig. Op 17 november 2006 liet de Amerikaanse luchtmacht (USAF) weten dat het plannen had om een X-37B ruimtetuig te bouwen. De plannen voor dit nieuwe tuig werden op hun beurt gebaseerd op die van NASA's X-37 ruimtetuig waarna de Amerikaanse luchtmacht het kleine ruimteveer omdoopte tot 'Orbital Test Vehicle' (OTV). Het OTV programma kon rekenen op financiële steun afkomstig van NASA, de USAF en het Defence Advanced Research Projects Agency (DARPA). De missies die dit ruimtetuig zou uitvoeren, zouden onder toezicht vallen van het Air Force Rapid Capabilities Office. Tijdens missies met de X-37B zou er ook samengewerkt worden met het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA en het Air Force Research Laboratory. De uiteindelijk bouw van de X-37B was net als zijn voorganger in handen van Boeing.
Het militaire X-37B ruimteveer - Foto: Boeing
In de oorspronkelijke ontwerpen van de X-37B was er sprake van dat dit ruimtetuig in een baan om de Aarde zou uitgezet worden door een Amerikaanse Space Shuttle. Na het ongeval met het ruimteveer Columbia zou de X-37B gelanceerd worden met een Delta II raket. Uiteindelijk besliste men dit militaire ruimteveer in de ruimte te brengen met een Atlas V raket waar het tuig tijdens de lancering zou ondergebracht worden in het vrachtruim van de raket omwille van aerodynamische redenen. De Amerikaanse luchtmacht koos twee luchtmachtbasissen uit die in aanmerking kwamen als landingsplaatsen voor de X-37B; de Vandenberg Air Force Base en de Edwards Air Force Base.
De X-37B heeft een lengte van 8,9 meter, is 2,9 meter hoog en heeft een spanwijdte van 4,5 meter. Het vrachtruim is 2,1 op 1,2 meter groot. Bij zijn lancering heeft dit kleine ruimteveer een gewicht van 4,99 ton en eenmaal in een baan om de aarde kan het tuig een zonnepaneel openvouwen waarmee de X-37B energie kan opwekken. Dit herbruikbare ruimteveer werd oorspronkelijk ontworpen dat het tot 270 dagen in de ruimte kan verblijven waarna het tuig autonoom terugkeert naar de aarde als een Space Shuttle. Inmiddels bewees de X-37B dat het makkelijk 780 dagen in de ruimte kan verblijven. Dankzij zijn raketmotor kan de X-37B toch baanmanoeuvres uitvoeren waardoor dit ruimteveer zich in verschillende banen om de aarde kan begeven. Het ruimtetuig werd ook zo ontworpen dat het een volledig automatische landing kan uitvoeren. Indien er iets tijdens de terugkeer zou verkeerd lopen, kan met de X-37B opblazen dankzij een vernietigingssysteem. Wat het exacte doel is van de X-37B is tot op heden nog steeds een goed bewaard geheim. Aangezien de X-37B beschikt over een klein vrachtruim is het dus mogelijk dat deze kleine militaire satellieten, experimenten of zelfs wapens in een baan om de Aarde kan brengen. Het oorspronkelijke X-37 ruimtetuig werd ook zo ontworpen om onder andere satellieten in een baan om de aarde te voorzien van nieuwe brandstof of om deze te voorzien van nieuwe zonnepanelen of instrumenten. Het feit dat de Amerikaanse luchtmacht (USAF) dit kleine onbemande ruimteveer gebruikt voor zeer lange ruimtemissies toont aan hoe belangrijk en essentieel de X-37B is.
Ontwerp van de X-37B - Illustratie: Space.com
Nadat de X-37 in 2006 een eerste zogenaamde 'droptest' had uitgevoerd, werd de X-37B op 22 mei 2010 een eerste maal in de ruimte gebracht. Aangezien dit een Amerikaanse geheime militaire ruimtemissie was, kreeg deze ook de classificatie 'USA-212'. Het ruimtetuig werd vanop Cape Canaveral in een lage baan om de aarde gebracht door een Atlas V raket waarna de X-37B maar liefst 224 dagen en 9 uur in de ruimte bleef. Deze eerste OTV-missie viel integraal onder toezicht van de Amerikaanse luchtmacht. Over de aard van de missie of welke vracht er zich aan boord bevond, werd geen informatie vrijgegeven. De vluchtleiding van de X-37B bevond zich in de Air Force Space Command in Colorado Springs. Volgens officiële persmededelingen van de USAF werd de X-37B tijdens deze eerste missie gebruikt om nieuwe technologieën zoals sensoren te demonstreren. Daarnaast zou de X-37B tijdens deze eerste missie ook gebruikt zijn om nieuwe hittebestendige tegels te testen die de hitte moeten opvangen tijdens de terugkeer in de atmosfeer. Uiteindelijk keerde de X-37B op 3 december 2010 terug naar de Aarde en landde het ruimteveer probleemloos op de Vandenberg Air Force Base in Californië. Volgens observaties van amateurwaarnemers voerde de X-37B tijdens zijn missie enkele opvallende baanmanoeuvres uit waaruit men kan besluiten dat het ruimteveer verschillende opdrachten had.
De X-37B wordt klaargemaakt voor zijn lancering - Foto: USAF
Na het succes van de eerste OTV-missie werd op 5 maart 2011 een tweede X-37B ruimtetuig gelanceerd. Net als de eerste X-37B werd ook deze X-37B gebouwd door het Amerikaanse lucht- en ruimtevaartbedrijf Boeing. De lancering vond plaats vanop de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida en werd uitgevoerd door een Atlas V 501 draagraket. Terwijl de lancering uitgevoerd werd door het lanceerbedrijf United Launch Alliance (ULA) viel de hele lancering en missie onder toezicht van de United States Air Force (USAF). Net als bij de vorige OTV-missie werden details over het doel deze ruimtevlucht niet bekend gemaakt door de Amerikaanse luchtmacht. Volgens de USAF zou de duur van deze missie afhangen van het verloop van de experimenten die zouden uitgevoerd worden aan boord van deze tweede X-37B. Officieel diende deze militaire ruimtemissie om in een baan om de Aarde nieuwe technologieën te testen en experimenten uit te voeren. Op 29 november 2011 liet de Amerikaanse luchtmacht weten dat de USA-226 missie verlengd zou worden. De tweede X-37B keerde uiteindelijk op 16 juni 2012 terug naar de Aarde waarna het kleine onbemande ruimteveer veilig landde op de militaire Vandenberg Air Force Base. De OTV-2 missie duurde maar liefst 468 dagen en werd door de USAF omschreven als een groot succes.
Op 11 december 2012 werd voor de derde maal een Amerikaans X-37B ruimtetuig succesvol in een baan om de aarde gebracht. Net zoals bij de vorige lanceringen werd ook deze X-37B in de ruimte gebracht met behulp van een Atlas V raket. Tijdens deze missie werd voor de tweede maal de X-37B in de ruimte gebracht die in 2010 als eerste OTV de ruimte werd ingestuurd. Ook deze missie werd geleidt door de Amerikaanse luchtmacht (USAF) en over het doel van deze onbemande ruimtemissie werd geen informatie vrijgegeven. Deze derde OTV missie duurde uiteindelijk tot 17 oktober 2014 toen de X-37B na een missie van 674 dagen veilig terugkeerde naar de aarde en landde op de Vandenberg Air Force Base in californië.
De vierde OTV missie ging op 20 mei 2015 van start toen de tweede gebouwde X-37B voor de tweede maal de ruimte werd ingebracht. Nadat de X-37B vanop de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida in een baan om de aarde werd gebracht door een Atlas V raket werd onder andere een Aerojet Rocketdyne's XR-5A ionenmotor in de ruimte getest. Daarnaast had deze X-37B ook enkele nieuwe materialen aan boord die in opdracht van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA gedurende minstens 200 dagen in de ruimte werden getest. Na een geslaagde ruimtemissie van 717 dagen en 20 uur keerde de X-37B terug naar de aarde. Voor de eerste maal landde dit kleine onbemande ruimteveer op het Shuttle Landing Facility van het Kennedy Space Center in Florida.
De X-37B na zijn landing op het einde van de vierde OTV missie - Foto: USAF
De vijfde OTV missie startte op 7 september 2017 toen een X-37B met behulp van een Falcon 9 raket van SpaceX vanop Cape Canaveral succesvol in de ruimte werd gebracht. Tijdens deze lancering werd de onbemande X-37B in een hogere baan om de aarde uitgezet dan tijdens de vorige missies. Gedurende deze geheime ruimtemissie werd de baan van de X-37B ook aangepast dankzij de raketmotoren aan boord van het kleine ruimteveer en voerde de USAF aan boord van de X-37B het Advanced Structurally Embedded Thermal Spreader II (ASETS-II) experiment uit. Over andere experimenten die tijdens deze vijfde OTV missie werden uitgevoerd, werd door de USAF zoals steeds geen informatie vrijgegeven. Deze vijfde OTV missie eindigde uiteindelijk op 27 oktober 2019 toen de X-37B na een missie van maar liefst 779 dagen veilig terugkeerde naar de aarde en landde op het Shuttle Landing Facility van het Kennedy Space Center in Florida.
© © spacepage
By accepting you will be accessing a service provided by a third-party external to https://detheorist.nl/