Nationale feestdagen zonder feest, wen er maar aan!

Het is 5 mei 2020 en na mijn hondenuitlaatrondje hang ik de vlag op aan mijn carport. Vier wappert de nationale driekleur met de noordenwind mee richting het zuiden. Verderop in de straat hangen er ook al een paar. Toch is het opvallend stil in de straat. Krijg niet echt het idee dat het vandaag een nationale feestdag is. Al weer niet. Net zoals op Koningsdag toen veel vlaggen met wimpels de straat wat kleur gaven. Maar dat was dan ook het enige. Er waren geen geluiden van spelende kinderen die ergens hun bevrijdingsfeestje vierden. Net zoals op Koningsdag. Het bleef stil buiten. Zo gaat langzamerhand het besef doordringen dat we in een vreemde tijd leven. Het is allemaal zo anders.

Mensen zijn best wel vriendelijk op straat of in het ringpark waar ik mijn hond uitlaat. Zie veel andere mensen in het park overdag. Mensen en vooral kinderen die ik anders nooit tegen kom. Opvallend is dat sommigen met een grote boog om mij heen lopen. Niet iedereen doet dat. En helemaal niet de bekenden die ik vaak met hun hond tegen kom en met wie ik wel eens een praatje maak. Die kennen mij en weten dat ik gezond ben. En ach, die strenge regeltjes van anderhalve meter afstand bewaren, dat ben je zo vergeten als je met je buurtgenoten praat. Maar dan ineens loopt er weer een onbekende met een grote boog om ons heen en roept ons iets toe. O ja, we tellen 4 personen en  4 honden. Opgeteld zijn dat er 8. Gevaarlijk in overtreding dus! Ik heb die regeltjes niet allemaal zo intens bestudeerd, dus weet ik niet of je mens en dier moet samen tellen bij groepsvorming. Zal mijn hond een worst wezen, maar ik word het nu wel zat al die restricties uit Den Haag.

Geld of gezondheid

Oké, ik snap donders goed dat het is bedoeld om verdere verspreiding van dat virus te voorkomen, maar ik blijf nog altijd met het idee in mijn achterhoofd rond lopen dat het om een griepvirus gaat. Wel heel besmettelijk, ook dat snap ik. Ik kan echter niet wennen aan het idee, en wie wel vraag ik mij af, dat we moeten doen alsof onbekende mensen ineens melaats zijn. Dat we met een grote boog om vreemde mensen heen lopen, want stel je voor. Het voelt heel vreemd. Toch gaan er meer mensen dood dan bij een normale griepepidemie, zoveel is zeker. De cijfertjes die dagelijks voorbij komen liegen er niet om. Het is een optelsom over een lange periode en de teller staat nu op 5.186 doden en dat is 0,03 procent van de NL-bevolking. Meer dan bij de gewone griep. Echter, het RIVM vermeldt niet hoe dit aantal zich verhoudt tot de 17,2 miljoen inwoners. Verder wil ik daar niet op in gaan, die discussie gaat heel diep. Gezondheid en geld, of is het geld en daarna gezondheid.

Herdenken

We leven in een sociale verzorgingsstaat en daarin staat nu eenmaal centraal dat we voor elkaar zorgen. Punt uit. Wie wil er nu niet in zo’n land wonen waar het leven van elke individu telt. Jong of oud, het maakt niet uit. Iedereen doet er toe. Kijk eens om je heen in andere werelddelen. Wij mogen niet klagen. We vieren onze vrijheid met vlag en wimpel. Geen festivals maar wel een toespraak bij de dodenherdenking van onze Koning waar zelfs 9 miljoen lotgenoten, eeehhh landgenoten, naar luisterden. Hier maak ik een verschil. De doden uit de 2e WO die we elk jaar herdenken, maar de doden van een griepepidemie zullen we niet elk jaar herdenken. Dat doen alleen de naaste familieleden zoals dat gebruikelijk is wanneer je een naaste verliest. Nu zal deze vergelijking niet helemaal opgaan, maar ik zie een verschil. De oorlogsslachtoffers die we betreuren zijn omgekomen door het geweld in een oorlog dat we absoluut niet weer willen meemaken. De doden die zijn omgekomen door een virus worden niet herdacht omdat elk jaar mensen, voornamelijk ouderen, overlijden door een griepvirus. Het ene jaar meer dan het andere jaar.

Wat is de waarde van

In een jaar dat een pandemie rondwaart zijn er veel meer griepslachtoffers te betreuren. Maar in dit jaar van de coronapandemie kennen we naast het verlies van wereldburgers ook veel economisch verlies. Hoewel we mensenlevens niet in economische waarde kunnen uitdrukken natuurlijk. Wat is de waarde van een dierbaar familielid afgezet tegenover de economische schade van de plaatselijke caféhouder en de kapper? En de verwachte faillissementen en werklozen? Een moeilijke discussie. Dat het coronavirus een flinke economische tol eist wordt nu duidelijk. Als we wat verderop in de tijd raken dan worden eind dit jaar, of misschien volgend jaar, de verantwoordelijken gezocht die ons deze schade hebben toegebracht. Dan zijn we de coronaslachtoffers vergeten die niet elk jaar met veel vlagvertoon groots herdacht worden. Dan worden de beleidsmakers voor het hekje geroepen die de vernietigende beteugelende maatregelen hebben bedacht. Dan krijgen niet de slachtoffers de aandacht maar zien we een groot politiek gericht. Het was allemaal niet nodig geweest, zo wordt dan geroepen. Het was geen oorlog, maar alleen een hardnekkig virus met wereldwijd misschien nog geen miljoen slachtoffers.

Hoe gaan we herstellen

Na een verwoestende wereldoorlog zien we een periode van economische opleving doordat met enorme inzet wordt gewerkt aan de wederopbouw. Na een heersende pandemie is dat anders. Geen wederopbouw want er is niets vernietigd. Geen steden plat gegooid, bruggen, wegen, fabrieken, nee niets in de infrastructuur. Alleen maar in de keten van productie naar consument en in de dienstverlening. Daarom hoeven we na de coronacapitulatie niet te rekenen op een enorme economische boost. Het is meer de tijd dat er vertrouwen moet worden terug gewonnen. Vertrouwen in beleidsmakers, politiek en centrale banken. Dat vertrouwen win je niet zomaar terug als blijkt dat de economische schade niet kan worden hersteld door een herstelplan van wederopbouw. Als de economische schade wordt overschaduwd door een berg van schuldpapier die de balansen doet wankelen van banken, pensioenfondsen en verzekeraars. Het schuldpapier van de overheid dat is opgestapeld om bedrijven en werknemers tijdelijk te compenseren voor hun gemiste inkomen tijdens de lockdown periode. Hoe gaan we schade herstellen zonder dat er wordt geïnvesteerd in een soort van wederopbouw? Dat is de grote vraag.

Staat van beleg

Als het mondiaal BBP niet kan worden opgekrikt door een hard werkende bouwende bevolking, dan is er geen economische impuls. Teveel krediet bij overheden, bedrijven en particulieren zorgt alleen voor krimp. Alle inkomsten gaan op aan rente- en aflossingsverplichtingen van record hoge schuldenbergen. Er zal eerst een vernietigende oorlog moeten komen met daarna een herstel door wederopbouw. Hoe tegenstrijdig dat ook klinkt. Hoe hard is het niet om op te merken dat in de wereldwijde geschiedenis het nooit anders is geweest. Dat een krediettijdperk altijd wordt gevolgd door een nietig tijdperk van afbraak. Van groei naar krimp. Van vrede naar onvrede. Van een pandemie naar krimpeconomie. Van een verzorgingsstaat naar een staat van beleg. We hebben al geoefend met verplicht thuis zitten. We hebben al aangeboden om ons te laten volgen via de apps die zomaar volop worden ontwikkeld en aangeboden aan de overheid. O ja, je zou het haast vergeten, wie schreef toch dat boek over 1984 waarvan zoveel lijkt te zijn uit gekomen, al is het wat jaartjes later. Was dat niet George Orwell?

GW

(Mijn columns worden 3 dagen eerder gepubliceerd op Biflatie.nl : https://biflatie.nl/nationale-feestdagen-zonder-feest-wen-er-maar-aan/)

Reacties

Reacties

Tags: , ,

admin

© stopdebankiers.nl

 

Reacties

Reageer hieronder!
Gast
zondag 01 december 2024

By accepting you will be accessing a service provided by a third-party external to https://detheorist.nl/

Inloggen

What's wrong with the world

Partner

Laatste bezoekers

Laatste bezoekers