Een open brief aan de omgeving van een agent

Beste ouders, geliefden, kinderen en vrienden,

Vandaag was weer zo’n dag, zo’n dag waarop jullie zo dienbaar lijkend kind, man, vrouw, vader, moeder of gewoon vriend op pad ging voor zijn levensvisie: het beschermen van onze maatschappij tegen onrecht.
Gemotiveerd maar tevens zwijgzaam als altijd, omdat dit beroep dat nu eenmaal met zich meebrengt, ging jullie kind, echtgenoot, vader, moeder of vriend, na nog een laatste kus op pad……. om luttele uren later een moordaanslag te plegen op een onschuldige Nederlander.

Is dit waarom er misschien nooit gepraat wordt over wat het beroep zoal met zich meebrengt? Brengt dit het overduidelijke gevoel van frustratie en opgekropte woede naar boven in jullie kind, echtgenoot, vader, moeder of vriend, een gevoel dat steeds vaker naar boven komt drijven door de steeds verdere gewelsdeis van hun eens zo verheven beroep?

Wat denken jullie, als de voordeur eenmaal is dichtgetrokken en de wegstervende voetstappen worden overstegen door het tikken van de klok, wij zijn trots want ons kind, echtgenoot, vader, moeder, of vriend gaat zich weer inzetten voor onze medemens……. niet wetende dat deze gedachte besmeurd wordt door zijn of haar gedragingen later die dag?

Uiteraard kunnen jullie blijven leven in de aangeleerde illusie van jullie bestaan, want de moordaanslag die jullie kind, echtgenoot, vader, moeder of vriend luttele uren later in dienst van het kabinet Rutte pleegt op een onschuldige Nederlander wordt niet vertoont op het 8 uur journaal, hiermee jullie geweten sussend en zijn of haar loonstrook wederom veiligstellend.

Maar zouden jullie dit weten, kennis hebben van deze moordaanslag, zouden jullie gedachten dan voor één moment uitgaan naar de ouders, echtgenoot, kinderen of vrienden van deze onschuldige Nederlander die door het waakzaam en dienbaar zijn van jullie geliefde in levensgevaar werd gebracht, of weren jullie de gruwelijkheid waarvan jullie geliefde zich wenst te bedienen verre van jullie………. omdat jullie hem of haar daarna nooit meer zouden kunnen aanschouwen zonder walging en de vraag: hoe ver gaat hij/zij straks bij mij?

Kijk beste omgeving van een agent, macht is een angstwekkende drug die steeds meer hoogtes van verslaving behoeft, en als deze niet te vinden zijn in het uitvoeren van befehl ist befehl, dan wil dit nogal eens doorslaan naar de privé situatie.
Het is daarom logisch dat jullie geliefde niets verteld over de geweldsexcessen van zijn of haar steeds facistischer beroep, de illusie van de vreedzaamheid gaat nu eenmaal boven de gruwelijkheid van de waarheid.

Jullie geliefde is een monster in wording, gevoed door de machtswellust van een dictatoriaal regime, en geruggesteund door de onaantastbaarheid van de functie, maar vroeg of laat every monster rears it’s ugly head.
Ik ben ervan overtuigd dat diep van binnen nog steeds dat heilige vuur brandt, waardoor jullie kind, echtgenoot, vader, moeder of vriend ooit dit zware ambt heeft aanvaard……. de overtuiging om vanuit medemenselijkheid en een rechtsgevoel je te gaan inzetten voor je medemens.

Maar wat is er nog over van die overtuiging als je op befehl mensen moet beboeten omdat zij vrije lucht wensen in te ademen?
Waar is de overtuiging als je mensen op de bon moet slingeren simpelweg omdat zij hunkeren naar normaal menselijk contact?
En waar houdt de overtuiging nog stand als je op befehl van een regime moordaanslagen moet plegen op juist die factor waardoor jij ooit gekozen hebt voor dit ambt, de bescherming van jouw medemens?

Ik geeft het je te doen, dat meen ik uit de grond van mijn hart, want de keuze tussen plicht en je menselijke waarden is vaak een loodzware.
Maar heeft de geschiedenis niet uitgewezen dat elk diepzwart regime ooit valt, op het moment dat een individueel mens zegt: tot hier en niet verder.
Corona trekt een zware lichamelijke, maar vooral geestelijke wissel op de hele maatschappij, en het psychische leed onder agenten moet daarbij zeker niet onderschat worden.
Zolang echter jullie kind, echtenoot, vader, moeder of vriend zich niet ontworsteld aan de groepsdruk, zijn geweten niet laat spreken, hebben jullie een potentiële tijdbom in huis waarbij het moment van ontploffen steeds dichterbij komt……….. en denk niet dat het regime van Rutte jullie daarbij te hulp schiet, ook jullie zij de zoveelste groep die uiteindelijk van het nodig-lijstje worden geschrapt.

Michel Mulder